Madzirov, Nikola: КОГДА ДРУГОЙ УХОДИТ ВСЁ СОЗДАННОЕ ВОЗВРАЩАЕТСЯ (КОГА НЕКОЈ ЗАМИНУВА СÈ ШТО Е СОЗДАДЕНО СЕ ВРАЌА Orosz nyelven)

На Марјан К.

Во прегратката зад аголот ќе препознаеш

дека некој некаде оди. Секогаш е така.

Живеам меѓу две вистини

како неонка што се колеба во

празен ходник. Моето срце собира

сè повеќе луѓе, зашто нив веќе ги нема.

Така е секогаш. Четвртина од будноста

ја трошиме во трепкање. Нештата

ги забораваме уште пред да ги изгубиме -

тетратката по краснопис, на пример.

Ништо не е ново. Седиштето во

автобусот е секогаш топло.

Последните зборови се пренесуваат

како накосени кофи во вообичаен летен пожар.

Утре пак ќе се повтори истото -

лицето пред да исчезне од фотографијата

првин ќе ги изгуби брчките. Кога некој заминува

сè што е создадено се враќа.

Посвящается Марьяну К.

В объятиях из-за угла узнаешь,

что другой куда-то уходит. И так всегда.

Живу между двумя истинами,

как неоновая лампа, мерцающая

в пустом коридоре. Моё сердце

вмещает всё больше людей, ибо их больше нет,

Всегда так. Четверть жизни

уходит на моргание. Мы забываем

даже не успев утратить –

тетради по чистописанию, к примеру.

Ничто не ново. Сидение в

автобусе всегда тёплое,

Последние слова передаются,

как вёдра из руки в руку во время простого летнего пожара.

Завтра всё то же повторится,

лицо, перед тем как исчезнуть с фотографии

теряет морщины. Когда другой уходит,

всё созданное возвращается.

     Павл Попов и