Janík, Pavol: Νέα Υόρκη (New York Görög nyelven)

Na vodorovnom zrkadle
vystretého zálivu
trčia hroty hranatého mesta
zabodnuté priamo do hviezdnatej oblohy.

V ligotavom mori lámp
nádherne stroskotávajú
flirtujúce flitrové lodičky
na tvojich vzrušujúcich nohách
plávajúcich v podpalubí
večerných brokátových šiat.

Odrazu sme nezvestní
ako ihly v labyrinte staniolu.

Niektoré veci berieme osobne -
siahodlhé limuzíny,
vypĺznuté veveričky v Central parku
a kovové telo mŕtvej slobody.

V New Yorku sa predovšetkým stmieva.

Zažne sa trblietavá tma.

Tisícramenný luster veľkomesta
píše každý večer na lesklý povrch vody
Einsteinov odkaz o rýchlosti svetla.

A ešte predtým súmrak zaplaví
strieborné plátno newyorskej oblohy
hektolitrami hollywoodskej krvi.

Kam siaha ríša z mramoru a zo skla?
Kam mieria rakety štíhlych mrakodrapov?

Boh si kupuje hot dog
na dne šesťdesiatposchodovej ulice.

Boh je černoch
a miluje sivú farbu betónu.

Narodil sa syn samého seba
v papierovej škatuli
od najnovšieho typu otroka.

Επίπεδος καθρέφτης
ο ακύμαντος κόλπος
και τα γωνιώδη σημεία της πόλης
καρφώνονται ίσια στον έναστρο ουρανό

φώτα αντανακλώνται στη θάλασσα
φευγαλέες ερωτικές βάρκες λικνίζονται
μπροστά στα ταραγμένα πόδια σου
που κολυμπούν στο κάτω μέρος
του μπροκάρ βραδινού σου φορέματος.

Ξαφνικά λείπουν οι άνθρωποι
βελόνες σε λαβύρινθο αλουμινόχαρτου.

Ορισμένα πράγματα τα παίρνουμε προσωπικά —
λιμουζίνες, σκιουράκια στο Κεντρικό Πάρκο
και το μεταλικό σώμα της νεκρής ελευθερίας.

Μα κυρίως στη Νέα Υόρκη πάντα νυχτώνει
κι η λαμπερή νύχτα πάντα αυτοφωτίζεται.

Η λάμψη με τα χίλια χέρια της μεγαλούπολης
υπογραμμίζει κάθε βράδυ στην επιφάνεια του νερού
τη θεωρία του Αϊνστάϊν για την ταχύτητα του φωτός

και πάντα πριν το λυκόφως η ασημένια οθόνη
του ουρανού της Νέας Υόρκης πλημυρίζει
με τα εκατό λίτρα αίμα του Χόλυγουντ.

Μέχρι πού φτάνει του τζαμιού και του μαρμάρου η αυτοκρατορία;
Οι λεπτοί ουρανοξύστες της πού σκοπεύουν;

Ο θεός αγοράζει ένα λουκάνικο
στο βάθος των εξήντα ορόφων του κτιρίου.

Ο θεός είναι νέγρος
κι αγαπά το γκρίζο χρώμα του τσιμέντου.

Ο ήλιος του που ο ίδιος του `δωσε ζωή
μέσα σ’ένα χαρτοκούτι
απ’το νέο είδος σκλαβιάς.