This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Podrimja, Ali: Dashuria

Portre of Podrimja, Ali

Dashuria (Albanian)

Koha është të duhemi,
të kesh besim në mua kur të them: Trime,
të kem besim në ty kur më thua: Trim.
Por kokën time kryeneçe shumë kurthe ngrite,
shumë e pushkët mbushi babai yt, fisi yt,
një mijë e një të zeza kurdise ku do t'ma zije pritën.
E nën një kulm banonim,
nga frëngjia me ditë më peshove,
me ditë lexoja Shekspirin në hijen e Kullës,
se mos do të takoj te kroni i shpresave.
Ma ruaj syrin, dashuria ime,
ma ruaj shpinën nga dielli, nga acari!
Kam frikë se ma therin syrin cubat e territ,
kam frikë se më vrasin pas shpine të pabesët.
Dashuria ime, ma zgjat dorën ta kapërcejmë këtë ujë të madh,
i huaj s'jam as vij nga tokë e vdekshme.
Në fund të livadhit të kositur a po sheh:
ai kali i bardhë është yni tash e përgjithmonë.
Më shikon drejt në sy, lëri zënkat, fjalët, sharjet.
Unë do të sjell Lulen nga zemra e bjeshkës,
do ta ndez llambën në kullë,
do ta hedh farën në tokën e re.
Kur të desha, çoje dashuri pas shtatë katundeve
e të rënat të forta i kishe.
Kur më deshe, çoja dashuri me një grua të marrë
e mëhalla jehonte nga shpifjet.
Na iku jeta, trime, si s'menduam pak edhe për vete.
Koha është të duhemi.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://poezia.soup.io/post

Szerelem (Hungarian)

ideje hogy szeressük egymást
hogy hidd ha mondom: Hősnőm
hogy higgyem ha mondod: Hősöm
engedetlen fejem köré mennyi csapdát helyeztél
mennyi nyilat lőtt ki apád a törzsed
számtalan aljasságot elterveztél tőribe csaltál
pedig velem egy födél alatt laktál
fringiával vívtál ellenem napokig
napokig Shakespeare-t olvastam a Torony árnyékában
hátha meglátlak a Tündérek Kútja mellett
őrizd a szemem szerelmem
őrizd a hátam naptól és fagytól
félek kiszúrják a szemem a sötétség zsiványai
félek leölnek hátulról a hitszegők
szerelmem nyújtsd a kezed hogy átgázoljunk ezen a nagy vízen
idegen nem vagyok és halott országból sem jövök
láttuk-e ott a lekaszált rétnek a végén:
az a fehér ló a mienk örökre
nézz egyenesen a szemembe hagyd a civódó szót a szitkot
virágot hozok neked a hegyek szívéből
lámpát gyújtok a Toronyban
földet vetek be újra maggal
amikor megszerettelek hét falura szólón szerettél
s lökéseid szilajak voltak
amikor engem megszerettek az egy esztelen asszony szerelme volt
nem állt be a szája az utcasornak
oda az élet Hősnőm hogy is nem törődtünk egy kicsit magunkkal is
ideje hogy szeressük egymást 



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://adattar.vmmi.org

minimap