This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Bachmann, Ingeborg: Erklär mir, Liebe

Portre of Bachmann, Ingeborg

Erklär mir, Liebe (German)

Dein Hut lüftet sich leis; grüßt, schwebt im Wind,

dein unbedeckter Kopf hat’s Wolken angetan,

dein Herz hat anderswo zu tun,

dein Mund verleibt sich neue Sprachen ein,

das Zittergras im Land nimmt überhand,

Sternblumen bläst der Sommer an und aus,

von Flocken blind erhebst du dein Gesicht,

du lachst und weinst und gehst an dir zugrund,

was soll dir noch geschehen -

 

Erklär mir, Liebe!

 

Der Pfau, in feierlichem Staunen, schlägt sein Rad,

die Taube stellt den Federkragen hoch,

vom Gurren überfüllt, dehnt sich die Luft,

der Entrich schreit, vom wilden Honig nimmt

das ganze Land, auch im gesetzten Park

hat jedes Beet ein goldner Staub umsäumt.

 

Der Fisch errötet, überholt den Schwarm

und stürzt durch Grotten ins Korallenbett.

Zur Silbersandmusik tanzt scheu der Skorpion.

Der Käfer riecht die Herrlichste von weit;

hätt ich nur seinen Sinn, ich fühlte auch,

daß Flügel unter ihrem Panzer schimmern,

und nähm den Weg zum fernen Erdbeerstrauch!

 

Erklär mir, Liebe!

 

Wasser weiß zu reden,

die Welle nimmt die Welle an der Hand,

im Weinberg schwillt die Traube, springt und fällt.

So arglos tritt die Schnecke aus dem Haus!

 

Ein Stein weiß einen andern zu erweichen!

 

Erklär mir, Liebe, was ich nicht erklären kann:

sollt ich die kurze schauerliche Zeit

nur mit Gedanken Umgang haben und allein

nichts Liebes kennen und nichts Liebes tun?

Muß einer denken? Wird er nicht vermißt?

 

Du sagst: es zählt ein andrer Geist auf ihn…

Erklär mir nichts. Ich seh den Salamander

durch jedes Feuer gehen.

Kein Schauer jagt ihn, und es schmerzt ihn nichts.



Uploaded byBenő Eszter
Source of the quotationhttp://missmarplespoesiealbum.blog.de

Ezt magyarázd meg, szerelmem (Hungarian)

Halkan leng kalapod, köszön, szélben lebeg,

fedetlen főd a felhőkig szeged,

szívednek másutt van ma dolga,

s szád új nyelvekhez szokik.

A rezgőfű fölényre kap e tájon,

pitypangot éleszt és fúj el a nyár,

a pelyhektől vak arcod felkapod,

nevetsz és sírsz és magadban mész tönkre,

 mi várhat még reád —

 

ezt magyarázd meg, szerelmem!

 

A páva ámulón széttárja kerek farkát,

a gerle fölmereszti tollgallérját,

a levegő búgásával telik meg,

kiált a gácsér, az egész vidék

vadmézet nyel el — s a megművelt parkban

már minden ágyást aranypor körít.

 

A hal pirulva tör a raj felé,

s barlangokon át korallágyba dől.

Ezüst homokzenére lejt a skorpió.

A bogár e gyönyört már messziről szagolja.

Ha ily érzékem volna, érezhetném,

hogy páncélja alatt két szárnya csillog,

s a messzi málnabokorhoz sietnék.

 

Ezt magyarázd meg, szerelmem.

 

A víz tud beszélni,

hullám hullámmal kézen fogva megy,

a hegyen duzzad a fürt, szétpattan s lehull.

Gyanútlanul jön házából a csiga.

 

A kő egy másik követ megpuhíthat.

 

Ezt magyarázd meg, szerelmem, amit nem értek:

e kurta, borzalmas idő alatt

csak eszmékkel találkozzam, de semmit,

mi kedves ne élvezzek s ne tehessek?

Kell gondolkozni? Nem vész el az ember?

 

Azt mondod: egy más szellem hat reá.

Ne fedj fel semmit. Látom, minden tűzön

átmegy a szalamandra.

Nem éri borzongás, nem gyötri semmi.



Uploaded byBenő Eszter
PublisherDacia Könyvkiadó
Source of the quotationTalált kincs. Német költők antológiája
Bookpage (from–to)268-269
Publication date

Related videos


minimap