This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Benn, Gottfried: Das Unaufhörliche 14.

Portre of Benn, Gottfried

Das Unaufhörliche 14. (German)

III

 

WECHSELCHOR

 

I

Uralte Völker

träumen Asiens

dämmerndes Lied.

 

II

Die jungen Völker

werfen die Reiche vor.

Kein Traum,

kein Dämmer.

 

I

Menschen sind Asche,

Asche an Flüssen,

Wehn und Wandern

an heiliger Flut;

ein Feuer brennt sie,

ein Name nennt sie,

der tief im Sein

der ewigen Schöpfung ruht.

 

II

Wenn die Gebirge glühn,

die Pracht der Erze

unsäglich morgenrot

die Frühe stimmt,

der Ackertag

der Sichelschlag

den alten Sommerweg

zur Ernte nimmt –

wirkender Arm,

ändernder Sinn,

schaffendes Herz.

 

I

Der Weg ist weit

von der Hütte zum Reisfeld

und ohne Ruhm!

Innere Bilder:

in Einem ruhend,

in Eins verschlungen:

Heiliges Dunkel!

Innere Bilder:

Geburt wie

Verderben,

Sieg wie

Vernichtung:

ein Tanz

ein Name!

Heiliges Dunkel,

kein Himmel

hat Sterne wie du.

 

II

Meere,

der Segel Acker und Flur,

Wogen,

der Völker Fahrten und Tausch,

Stürme,

des Mannes Wagnis und Not.

Weit reicht sein Arm,

stumm kämpft sein Herz

um der Erde Häfen und Bai,

des Unaufhörlichen

Segen und Frucht.

 

I

Von Segen und Frucht

sind nur die Träume schwer.

Ein Teich zum Baden,

ein Tempel zum Beten,

eine Mattenhütte,

das genügt uns.

Meere,

weißer kein Segel

als die des Traums.

Wogen,

tiefer kein Glück

als das des Rauschs.

Stürme,

gestillt in des uralten

Asiens

unaufhörlichem Lied.

 

II

Von Segen und Frucht sind die Taten schwer.

 

I

Von Segen und Frucht sind die Träume schwer.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://edocs.fu-berlin.de

A szakadatlan 14. (Hungarian)

III

 

VEGYESKAR

 

I

Ősi népek

álma Ázsiáról

alkonyati dal.

 

II

A fiatal népek

a gazdagok szemére vetik.

Nincs álom,

nincs alkony.

 

I

Hamu az ember,

hamu folyókban,

ég és vándorol

a szent áramban;

tűz égeti,

név nevezi,

a lét mélyén

nyugszik az örök teremtés.

 

II

Mikor izzottak a hegyek,

az ércek pompája

elmondhatatlan hajnalvörös

a korai rend,

a szántónap,

a sarlócsapás

a régi nyári út

a termés aratása –

a cselekvő kar,

a változó értelem,

a dolgos szív.

 

I

Az út hosszú

a kunyhótól a rizsföldig

és nem dicső!

Belső képek:

egy alvót

iziben felfalnak:

Szent sötétség!

Belső képek:

születés mint

romlás,

győzelem mint:

pusztítás:

egy tánc

egy név!

Szent sötétség,

ég nélküli

csillag mint te.

 

II

Tengerek,

a vitorla szántó és mező,

hullámzik,

a népek utaznak és cserélnek,

viharok,

emberi merészség és nehézség.

Messzire nyúlik karja,

némán küzd szívével

a föld körül kikötők és öblök,

a szakadatlan

áldás és gyümölcs.

 

I

Áldástól és gyümölcstől

csak az álmok nehezek.

Egy tó fürödni,

egy templom imádkozni,

egy gyékénykunyhó,

elég nekünk.

Tengerek,

fehér vitorla nélkül

mint az álmokban.

Hullámok,

mélyen boldogtalanok

mint a részegek.

Viharok

táplálta ősi

Ázsia

szakadtalan dala.

 

II

Az áldozattól és gyümölcsétől nehezek a tettek.

 

I

Az áldozattól és gyümölcsétől nehezek az álmok.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationsaját

minimap