This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Kunert, Günter: Pri homoj, kiuj ekzistas ĉie (Von Leuten, die es überall gibt in Esperanto)

Portre of Kunert, Günter

Von Leuten, die es überall gibt (German)

Bei einem Waldbrand
faseln sie von der Schönheit des Laubes.

Der fernen Länder rauchende Vulkane, denen
Tod und Verderben entquillt, finden sie
malerisch.

Am Panzerwagen prüfen sie mit dem Nagel
den grünen Lack, ob er haltbar ist
und dem ihres eigenen Autos gleicht.
Im letzten Krieg zerstörten sie
Das halbe Europa bis auf die Fundamente, doch
erinnern sie sich
nur noch des Kognaks in Saint-Nazaire und
der süßen Himbeeren am Wolgaufer.

Jedes System kennt sie: die Leute, die
nichts sind als das. Dienstbar
jedem und jeglichen. Einmal mehr murrrend und
einmal weniger.

Der Sozialismus, in dem sie leben, ist ihnen
geläufig von den Inschriften an den Fabriken,
von der Grußformel
auf den Briefen, die sie unterzeichnen.

Auch die schönen Künste wissen von ihrem
Wirken: der
elend unter dem Knüppel der Schergen
Gefallne scheint gestorben, damit
sie
ein flottes Bild davon fertigen: Markig und
musklig.

Denn
von allen Dingen entdecken sie einzig:
die Schale.
Und begehren allein diese. Und dringen
bis zum Kern
nie.

Sie haben
nur einen Feind, der sie quält und
peinigt, sie belauert und angreift,
dessen hauptquartier sie vergeblich suchen,
weil
es getarnt liegt und einbetoniert
fast unangreifbar im
eigenen Kopf.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://cezartradukoj.blogspot.hu

Pri homoj, kiuj ekzistas ĉie (Esperanto)

Kiam arbaro brulas
ili stulte babiladas pri la beleco de la foliaro.

La fumantajn vulkanojn de l' foraj landoj,
el kiuj fontas morto kaj pereo,
ili trovas pitoreskaj.

Ĉe kirasaŭto ili testas per najlo
la verdan lakon, ĉu ĝi rezistas
kaj ĉu ĝi similas al la propra aŭto.
En la lasta milito ili detruis
duonon de Eŭropo ĝis la fundamentoj, sed tamen
ili rememoras nur pri la konjako en Saint-Nazaire kaj
pri la dolĉaj framboj ĉe la bordo de la Volgo.

Ĉiu sistemo konas ilin: la homojn, kiuj
ne estas pli ol nur tio: servemaj
al ĉiu kaj ĉio. Foje pli grumblaj kaj
foje malpli.

La socialismo, en kiu ili vivas, estas
konataj de tiuj homoj nur pro la fabrikaj surskriboj
kaj pro la salutformulo
sur la leteroj, kiujn ili subskribas.

Ankaŭ la belaj artoj scias pri ilia
efikado: la aĉe falinta persono
sub la bastonoj de sbiroj
ŝajne nur mortis, por ke ili povu
pentri hastan pentraĵon pri tio:
esprimplenan kaj muskolecan..

Ĉar
ili de ĉiuj aĵoj malkovras nur -
la ŝelon,
kaj avidas nur tiun, kaj neniam
penetras ĝis la kerno.

Ili havas nur unu malamikon, kiu turmentas kaj
torturas ilin, kiu ilin embuskas kaj atakas,
kies ĉefkomandejon ili vane serĉas,
ĉar ĝi troviĝas kamuflita kaj enbetonigita,
preskaŭ neatakeble, en
la propra kapo.

 
Rimarko: sbiro= kruda aŭ kruela policano La poemon mi prenis el la orientgermana eclam-poemkolekto (1975) Günter Kunert "notoj en kreto" (Cezar)



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://cezartradukoj.blogspot.hu

minimap