This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Theobaldy, Jürgen: Schnitte

Portre of Theobaldy, Jürgen

Schnitte (German)

Die Brombeerhecken dunkeln ein,
die Schlote der Verbrennungsöfen qualmen.
Öde nenne ich die Sterne über öden Fußballplätzen
und habe vermutlich recht damit.
Wir drehen in die Nacht hinaus, denk es, o Seele,
du bist wach, wie ich, du denkst es.
Und du wirst fleißig sein, dort draußen,
auf dir den morschen Schatten des Erdballs,
der nicht schwerer wiegt
als der Schatten hier auf meinem Kissen.
Schlaf ist Opium für die Seher!
Wir treffen uns im Innern des Dschungels,
den meine Schädeldecke überwölbt:
Wieder bin ich der Himmel in der großen Faust
unsrer funkelnden Verlassenheit.
Im Zwielicht treten wir hinaus ans Meer.
Aus den Spiegeln in der Neonbar
betrachten uns Ertrunkene : Gesichter blau,
die Fischer blau, Nachtvögel blau;
um die ich weinte, weint hier keiner.
In Leipzig finden wir uns vor dem Kino ein,
ohne Rücksicht darauf, was in Leipzig so
gerade läuft. Und in China tragen wir
ein Kind auf meinen Schultern,
das von Chinas Wundern plappert,
von Feuerwerk, Teerosen, roten Drachen.
Wir verstehen jedes Wort.
Tote Fische schwimmen mit dem Strom.
Zerschossene Panzer stehen im Wasser.
Die Vorstellung schließt mit dem Nachspann,
aus der schier endlos viele Namen getilgt sind.
Mit einem Schrei fährt meine Tocher hoch
aus ihrem Dschungel: Dämonen in Kinderkleidern,
modisch rostrot, stieben auseinander.
Dämmerlicht sickert in die Büschel Gras,
die Schlote qualmen. Du Seele, ich Jane.
Die Welt dreht bei. Wir steigen aus.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://www.lyrikline.org

Μοντάζ (Greek)

Οι φράχτες με τις μουριές σκοτεινιάζουν, 
καπνίζουν οι καμινάδες των φούρνων. 
Πληκτικά ονομάζω τ' αστέρια πάνω από πληκτικά 
γήπεδα ποδοσφαίρου 
κι έχω μάλλον δίκιο γι' αυτό. 
Γυρνάμε προς τη νύχτα, σκέψου το, ω, ψυχή, 
αγρυπνάς όπως κι εγώ, το σκέφτεσαι. 
Θα είσαι φιλόπονη εκεί έξω 
πάνω σου η σάπια σκιά της Γης, 
που δε ζυγίζει περισσότερο 
απ' τη σκιά εδώ, στο μαξιλάρι μου.
O ύπνος είναι το όπιο των προφητών! 
Συναντιόμαστε στο βάθος της ζούγκλας, 
που καλύπτει το κρανίο μου. 
Και πάλι εγώ είμαι ουρανός στη μεγάλη γροθιά 
της αστραφτερής μας εγκατάλειψης. 
Βγαίνουμε έξω στο λυκόφως προς τη θάλασσα. 
Απ' τους καθρέφτες του μπαρ με το νέον 
πνιγμένοι μας παρακολουθούν: κυανά πρόσωπα 
ψαράδες κυανοί, κυανά νυχτοπούλια. 
Κανείς δεν κλαίει γι' αυτούς που έκλαψα. 
Στη Λειψία συναντιόμαστε μπροστά από το σινεμά 
Αδιάφορο τι παίζεται τώρα στη Λειψία. Και στην Κίνα κουβαλάμε 
ένα παιδί πάνω στους ώμους μου 
που φλυαρεί για της Κίνας τα θαύματα, 
πυροτεχνήματα, άνθη του τσαγιού, κόκκινους δράκους. 
Καταλαβαίνουμε κάθε λέξη 
Ψάρια νεκρά κολυμπάνε στο ρεύμα 
Κατεστραμμένα τανκς σταματημένα στα νερά. 
Τελειώνει η παράσταση, τίτλοι, 
αμέτρητα τα φθαρμένα ονόματα. 
Με μια κραυγή αναπηδά η κόρη μου 
από τη ζούγκλα της: δαίμονες με ρούχα παιδικά, 
σε κόκκινο μοντέρνο της σκουριάς, εδώ κι εκεί εκτινάσσονται 
Το λυκόφως περνά σε δεμάτι με χόρτα 
καπνίζουν οι καμινάδες. Εσύ Ψυχή, εγώ Τζέην. 
Ο κόσμος μαζεύει τα πανιά. Αποβιβαζόμαστε.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://www.lyrikline.org

minimap