Kavafis, Konstantinos: Az ablakok (Τα Παράθυρα in Hungarian)

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για  νάβρω τα παράθυρα. - Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.

Ezek a szobák sötétek, sivárak:
nehéz napokat töltök itt el, fáradt
szemem ablakot keres - ó, ha nyílna
egy, csak egy ablak, az lenne az ünnep!
De ablak nincs, vagy csak én nem találok?
Lehet. Nem is bánom már, így talán jobb.
A fény lesz zsarnokom, ha az árnyak eltűnnek.
Milyen merénylet készül itt, ki tudja!