Porfiras, Lambros: Kortyold borod (Φωνὲς τῆς θάλασσας in Hungarian)

Πιὲ στοῦ γιαλοῦ τὴ σκοτεινὴ ταβέρνα τὸ κρασί σου,
σὲ μι᾿ ἄκρη, τώρα π᾿ ἀρχίσαν ξανὰ τὰ πρωτοβρόχια,
πιέ το μὲ ναῦτες καὶ σκυφτοὺς ψαράδες ἀντικρύ σου,
μ᾿ ἀνθρώπους ποὺ βασάνισε κι ἡ θάλασσα κι ἡ φτώχεια.

Πιέ το ἡ ψυχή σου ἀξέννοιαστη τόσο πολὺ νὰ γίνει,
ποὺ ἂν ἔρθ᾿ ἡ Μοῖρα σου ἡ κακιὰ νὰ τῆς χαμογελάσεις,
καημοὶ καινούργιοι ἂν ἔρθουνε μαζί σου ἂς πιοῦν κι ἐκεῖνοι,
κι ἂν ἔρθει ὁ Χάρος, ἥσυχα κι αὐτὸν νὰ τὸν κεράσεις.

Kortyold borod a parti kocsmazugban,
most, hogy az őszi esők visszatértek.
Kortyold; előtted a szegény, magukba
roskadt, fáradt halászok, tengerészek.

Kortyold csak, s érzed: lelkedből elillan
a gond, s ha baj szakad rád - azt se bánod,
ha újabb kín - koccintasz véle vígan,
s ha a halál jön - őt is megkínálod.