This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Keats, John: La aŭtuno (To Autumn in Esperanto)

Portre of Keats, John

To Autumn (English)


Season of mists and mellow fruitfulness,
Close bosom-friend of the maturing sun;
Conspiring with him how to load and bless
With fruit the vines that round the thatch-eves run;
To bend with apples the moss'd cottage trees,
And fill all fruit with ripeness to the core;
To swell the gourd, and plump the hazel shells
With a sweet kernel; to set budding more,
And still more, later flowers for the bees,
Until they think warm days will never cease,
For Summer has o'er-brimm'd their clammy cells.

Who hath not seen thee oft amid thy store?
Sometimes whoever seeks abroad may find
Thee sitting careless on a granary floor,
Thy hair soft-lifted by the winnowing wind;
Or on a half-reap'd furrow sound asleep,
Drows'd with the fume of poppies, while thy hook
Spares the next swath and all its twined flowers;
And sometimes like a gleaner thou dost keep
Steady thy laden head across a brook;
Or, by a cyder-press, with patient look,
Thou watchest the last oozings hours by hours.

Where are the songs of Spring? Ay, where are they?
Think not of them, thou hast thy music too,-
While barred clouds bloom the soft-dying day,
And touch the stubble-plains with rosy hue;
Then in a wailful choir the small gnats mourn
Among the river sallows, borne aloft
Or sinking as the light wind lives or dies;
And full-grown lambs loud bleat from hilly bourn;
Hedge-crickets sing; and now with treble soft
The red-breast whistles from a garden-croft;
And gathering swallows twitter in the skies.



La aŭtuno (Esperanto)

Temp' de nebuloj kaj de matura frukto-pleno,
plejintimul' de l' suno kreskiga! Vi, kompanoj.
konspiras, kiel ŝarĝi per riĉa frukto-beno
la vitojn ĉirkaŭ l' rando de la tegment' el kanoj,
kurbigi per pom-pezo la muskajn arbojn farmajn,
plenigi ĝis plejmezo la fruktojn per maturo,
ŝveligi la kukurbojn, remburi abelŝelojn
per dolĉa kerno, kaj pli, kaj ĉiam pli tra l' ruro
kreskigi tardajn florojn por la abeloj svarmaj,
ĝis ili kredas, ke plu ne ĉesos tagoj varmaj.
ĉar ĝis trans rando ŝtopis Somer' iliajn ĉelojn.

Kiu ne vidis ofte vin inter riĉo pleja?
Kiu ajn foje serĉas ekstere, vin retrovas
sidanta senzorgeme sur sojlo gren-teneja;
mildleve viajn harojn la kribra vento blovas.
Aŭ vi en silk' tranĉita de vi, en dormon svenas
pro la odor' papava, kaj lasas en trankvilo
la sekvan serpo-tranĉon da herb' kun ties floroj,
aŭ, kiel rikoltisto, vi firme rekta tenas
nian ŝarĝitan kapon dum riveret-trairo,
aŭ paciencrigarde ĉe la pomvin-premilo
pri ties lastaj gutoj vi gvatas hor' post horoj.

Kie jam estas kantoj de la Printempo, kie?
Ne zcrgu ilin, ankaŭ vi havas ja muzikojn,
dum palas tago softa sub nuboj agonie
kaj roznuance pentras la stoplojn de tritikoj,
jen, triste ĥoro zuma de etaj kuloj veas
inter river-salikoj, en sink' aŭ supren-treno,
laŭ mort' aŭ rebibiĝo de la facila bento,
kaj de l' montetoj laŭte la grasaj ŝafoj beas;
la griloj kantas, kaj kun soprana kantileno
la rubekolo fajfas en bienet-ĝardeno,
kaj en ĉieloj ĉirpas hirundoj po taĉmento.

 



Source of the quotationhttp://donh.best.vwh.net

minimap