Othón, Manuel José: Una estepa del nazas
Una estepa del nazas (Spanish)¡Ni un verdecido alcor, ni una pradera! Tan sólo miro, de mi vista enfrente, la llanura sin fin, seca y ardiente donde jamás reinó la primavera.
Rueda el río monótono en la austera cuenca, sin un cantil ni una rompiente y, al ras del horizonte, el sol poniente, cual la boca de un horno, reverbera.
Y en esta gama gris que no abrillanta ningún color; aqui, do el aire azota con ígneo soplo la reseca planta,
sólo, al romper su cárcel, la bellota en el pajizo algodonal levanta de su cándido airón la blanca nota.
|
Nazasi gyapotvirág (Hungarian)Nincs egy tenyérnyi zöld e sivatagban, egy domb, egy rét! Ameddig csak belátom, bolyong szemem az égett, nagy lapályon, hol nincs tavasz, csak forró déli nap van.
A folyó árad zordan, lankadatlan, nem fodrozza se zuhogó, se zátony, s a nyugvó nap a messze láthatáron mint egy vakító, izzó torkú katlan.
S e szürke képnek nincs más színe-fénye itt, hol tikkasztó, perzselő fuvalmak zúdulnak rá az elszáradt növényre,
csak az, ha börtönéből sárga gallyak felé tör a gyapot virága végre, fehér hangjegyéül egy tiszta dalnak.
|