Ady Endre: Vegvill ryttar (Az eltévedt lovas in Norwegian)
|
|
Az eltévedt lovas (Hungarian)Vak ügetését hallani Eltévedt, hajdani lovasnak, Volt erdők és ó-nádasok Láncolt lelkei riadoznak.
Hol foltokban imitt-amott Ős sűrűből bozót rekedt meg, Most hirtelen téli mesék Rémei kielevenednek.
Itt van a sűrű, a bozót, Itt van a régi, tompa nóta, Mely a süket ködben lapult Vitéz, bús nagyapáink óta.
Kísértetes nálunk az Ősz S fogyatkozott számú az ember: S a dombkerítéses sikon Köd-gubában jár a November.
Erdővel, náddal pőre sík Benőtteti hirtelen, újra Novemberes, ködös magát Mult századok ködébe bújva.
Csupa vérzés, csupa titok, Csupa nyomások, csupa ősök, Csupa erdők és nádasok, Csupa hajdani eszelősök.
Hajdani, eltévedt utas Vág neki új hináru utnak, De nincsen fény, nincs lámpa-láng És hírük sincsen a faluknak.
Alusznak némán a faluk, Multat álmodván dideregve S a köd-bozótból kirohan Ordas, bölény s nagymérgü medve.
Vak ügetését hallani Hajdani, eltévedt lovasnak, Volt erdők és ó-nádasok Láncolt lelkei riadoznak.
1918
|
Vegvill ryttar (Norwegian)Å, høyr, ein vegvill ryttar jagar i fjerne tiders blinde trav og skremmer døde skogars sjeler som søv i jern og mosegrav.
Der enn dei siste spreidde restar av urtidsskogar veks av myr, der dukkar skrømta opp i dagen frå gløymde vintereventyr.
Sjå, her er snaret, her er krattet, her er det gamle, mørke kvad som heilt frå grimme fedrars tider låg løynt i skoddehav ein stad.
Det spøker over alt om hausten og folk blir borte, ein for ein. November går i tåkekappe på sletta, over stokk og stein.
Den nakne sletta dreg eit dekke av siv og skog om sine sår og gøymer all november-tåke i dis frå farne tusenår.
Så full av blod, så full av løyndom, så full av svunne ætters liv, så full av lengt og von og vanvit, så full av røter, sump og siv.
Ein vegvill vandringsmann på leiting langs stigen overgrodd av tang. Men ingen lys kan vise vegen, og ingen landsby-klokkeklang.
Ein frostrøyk stig frå stumme grender som drøymer om ei urtidsnatt. Og varg og illsint bjørn og bøffel kjem tumlande or tåkekratt.
Ja, høyr, ein vegvill ryttar jagar i fjerne tiders blinde trav og skremmer døde skogars sjeler som søv i jern og mosegrav.
|
||||||||
