Szabó Lőrinc: Egyedül
Egyedül (Hungarian)Testvérkém, fáj, hogy egyedül vagyok, fáj a nappal ezer ugráló szine.
Fáj, hogy annyian megszólítanak, de azért senki se simogatná meg homlokomat.
Gyengébb vagyok én az almavirágnál és leheletnyi holdfénynél is szelídebb.
Fehér galambok alszanak álmaimban: nem szabad fölébrednem, hogy fel ne riasszam őket!
Ha felriadnának, meglátnák, mily gonosz vagyok, milyen irigy és hazug és civakodó.
Ezért kell mindig csöndben maradnom, akkor is ha ijedt harangokat dobál be a szél az ablakon.
Sírok, - és szavaim halottan hullanak lábaimhoz.
Sírok, - és a szomszéd fa se hallja meg könnyeimet...
|
Singur (Romanian)Frăţioare, mă doare, căci sunt singur, mă dor miile de culori săltăreţe a zilei.
Mă doare c-atâţia mă opresc, dar nimeni n-ar mângâia fruntea mea.
Sunt mai gingaş ca floarea de măr, şi mai blând ca un suflu din clar de lună.
Porumbei albi dorm în visele mele: nu-i voie să mă trezesc, ca să nu-i speriu!
Dacă s-ar speria, ar putea vedea cât sunt de rău, de invidios şi mincinos şi sfăditor.
D- aceea trebuie să stau-n tăcere, chiar ş-atunci când voci de spaimă aruncă prin geamu-mi vântul.
Plâng,- şi cuvintele-mi cad moarte la piciore.
Plâng,- şi nici pomul din vecini n-aude lacrimile mele…
|