Madzirov, Nikola: ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΕΥΓΕΙ Ο, ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΞΑΝΑΡΧΕΤΑΙ (КОГА НЕКОЈ ЗАМИНУВА СÈ ШТО Е СОЗДАДЕНО СЕ ВРАЌА in Greek)

На Марјан К.

Во прегратката зад аголот ќе препознаеш

дека некој некаде оди. Секогаш е така.

Живеам меѓу две вистини

како неонка што се колеба во

празен ходник. Моето срце собира

сè повеќе луѓе, зашто нив веќе ги нема.

Така е секогаш. Четвртина од будноста

ја трошиме во трепкање. Нештата

ги забораваме уште пред да ги изгубиме -

тетратката по краснопис, на пример.

Ништо не е ново. Седиштето во

автобусот е секогаш топло.

Последните зборови се пренесуваат

како накосени кофи во вообичаен летен пожар.

Утре пак ќе се повтори истото -

лицето пред да исчезне од фотографијата

првин ќе ги изгуби брчките. Кога некој заминува

сè што е создадено се враќа.

Του Μάρϊαν Κ.

Με το αγκάλιασμα πίσω από τη γωνία θα καταλάβεις

ότι κάποιος πάει κάπου. Έτσι είναι πάντα.

Ζω ανάμεσα σε δύο αλήθειες

σαν τη λάμπα νέον που διστείζει

στον άδειο διάδρομο. Στην καρδιά μου μαζεύονται ολοένα

αυτοί που δεν υπάρχουν πια.

Έτσι είναι πάντα. Το ένα τέταρτο του ξύπνου

το ξοδεύουμε στο βλεφάριασμα. Ξεχνάμε

τα πράγματα πριν τα χάσουμε -

το τετράδιο της καλλιγραφίας, παραδείγματος χάρη.

Τίποτα δεν είναι καινούριο. Το κάθισμα στο

λεωφορείο είναι πάντα θερμό.

Τα τελευταία λόγια μεταφέρονται

σαν γερτοί κουβάδες σε συνηθισμένη καλοκαιρινή πυρκαγιά.

Το ίδιο και αύριο -

πριν εξαφανιστεί από τη φωτογραφία το πρόσωπο

θα χάσει τις ρυτίδες. Όταν κάποιος φεύγει

ο, τι έγινε ξανάρχεται.

     Μίμης Σουλιώτης