Dewulf, Bernard: Breister

Laden vol warme halzen

breit zij en komt zo mensen

op het spoor die het jaar door

winter trotseren in haar.

Naalden zijn de laatste taal.

Een na een heeft rijm

de levenden het zwijgen opgelegd.

Toch zijn ze er nog allemaal.

Hun alfabet is een perfect geheim,

het wordt omwonden, niet gezegd.

Wie spreekt kan er niet bij.

Hun gesprek tikt, tikt om mij.

Ládányi forró nyakat

köt, így lel az emberek

nyomára, kik évente

benne állják telük.

Kötőtűk a végső nyelv.

Rímel egymásra mind,

az élőkre hallgatást parancsol.

Bár megvannak még mindnyájan.

Ábécéjük tökéletes titok,

elzárva jól, kimondatlan.

Szóval nem éred fel.

Hozzám kip-koppal szólnak.