This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Gezelle, Guido: A csúszkáló molnárka (Het schrijverke in Hungarian)

Portre of Gezelle, Guido

Het schrijverke (Dutch)

(Gyrinus Natans)

 

O Krinklende winklende waterding

met ‘t zwarte kabotseken aan,

wat zien ik toch geren uw kopke flink

al schrijven op ‘t waterke gaan!

Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel,

al zie ‘k u noch arrem noch been;

gij wendt en gij weet uwen weg zo wel,

al zie ‘k u geen ooge, geen één.

Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?

Verklaar het en zeg het mij, toe!

Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn,

dat nimmer van schrijven zijt moe?

Gij loopt over ‘t spegelend water klaar,

en ‘t water niet meer en verroert

dan of het een gladdige windtje waar,

dat stille over ‘t waterke voert.

o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, -

met twintigen zijt gij en meer,

en is er geen een die ‘t mij zeggen kan: -

Wat schrijft en wat schrijft gij zo zeer?

Gij schrijft, en ‘t en staat in het water niet,

gij schrijft, en ‘t is uit en ‘t is weg;

geen christen en weet er wat dat bediedt:

och, schrijverke, zeg het mij, zeg!

Zijn ‘t visselkes daar ge van schrijven moet?

Zijn ‘t kruidekes daar ge van schrijft?

Zijn ‘t keikes of bladtjes of blomkes zoet,

of ‘t water, waarop dat ge drijft?

Zijn ‘t vogelkes, kwietlende klachtgepiep,

of is ‘et het blauwe gewelf,

dat onder en boven u blinkt, zoo diep,

of is het u, schrijverken zelf?

En t krinklende winklende waterding,

met ‘t zwarte kapoteken aan,

het stelde en het rechtte zijne oorkes flink,

en ‘t bleef daar een stondeke staan:

"Wij schrijven," zoo sprak het, "al krinklen af

het gene onze Meester, weleer,

ons makend en leerend, te schrijven gaf,

één lesse, niet min nochte meer;

wij schrijven, en kunt gij die lesse toch

niet lezen, en zijt gij zo bot?

Wij schrijven, herschrijven en schrijven nog,

den heiligen Name van God!"



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://gezelle.tripod.com/gedichten/gedicht1.html

A csúszkáló molnárka (Hungarian)

(Gyrinus Natans)

 

Suhanva sikamló vízi lény,

sötét mellényü bogár,

jó nézni, ha fejed a víz színén

gyors betűket róva jár!

Élsz, futsz, villansz, bár látni karod,

se lábodat nem lehet;

ficánkolsz s utadat is tudod,

bár nem látom szemedet.

Mi voltál, mondd, mi vagy, mi leszel?

Meséld el sorra nekem!

Csak írsz, írsz, s nem fáradsz bele el,

sötét gombocska, sosem.

Míg jársz a tükörsima vízlapon,

nem moccan lábod alatt

jobban, mint hogyha futó fuvalom

tükrén végigsimogat.

Molnárka, mondd, molnárka, nekem -

vagy húszan is vagytok talán,

s egy sincs, aki megértesse velem,

mit írtok olyan szaporán.

A halakról írsz talán jeleket?

A növények titkairól?

Virágot írsz, kavicsot, levelet?

Vagy a vízről, hol futkosol?

A panaszról, amit a madárka zeng,

vagy az égboltról, amely

oly mélyen kéklik alant s odafent?

Vagy magadat mondod el?

S a fürge, sikamló vízi lény,

a sötét mellényü bogár

fülét hegyezve a víz színén

egy pillanatra megállt:

„Írjuk - szólt, s máris messze futott -

mire mesterünk hajdanán

a teremtéskor megtanított,

az egész egy lecke csupán;

mi írjuk, s te nem tudod olvasni sem?

ó, mekkora dőreség!

Mi csak írjuk, szűnös-szüntelen

az Úristen szent nevét!"



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://irc.sunchat.hu/vers/

minimap