Govaerts, Jo: Tizenhat voltunk (Wij waren zestien in Hungarian)
Wij waren zestien (Dutch)Wij waren zestien jaar en spelden traag Aeneas' avonturen. Over hoe winden plots opstaken en schepen uit hun koers raakten, over velden aan de overkant van een rivier waar men een levend mens maar zelden toelaat, over verlaten vrouwen, oorlogen en tweegevechten.
Wij waren zestien jaar en door de vensters van het hoge klaslokaal scheen zon. En om vier uur stond aan de schoolpoort de jongen die gedurfd had je te kussen. En alles over winden die plots opstaken, schepen die uit hun koers raakten werd in een boekentas gestoken weggeschoven om de armen vrij te hebben en lichthartig om hem heen te slaan. Wij zouden elkaar nooit verlaten, wij hadden geen oorlog om naartoe te gaan.
|
Tizenhat voltunk (Hungarian)Tizenhat voltunk és lassítva játszottuk Aeneast, kalandok, ahogy hirtelen szél támadt, s a hajók tévúton jártak, vagy mezőről, át a folyó túloldalára hová élőt ritkán eresztenek, elhagyott asszonyokról, háborúról, párbajokról.
Tizenhat voltunk, s a magas osztályterem ablakán át besütött a nap. És négykor, az iskola kapujánál ott állt a fiú, aki meg mert csókolni, és minden, ahogy hirtelen szél támadt s a hajók, mik tévúton jártak, a táskába tolva gyorsan félrenyomva, hogy karom szabad legyen és könnyelműen át tudjam ölelni. Minket az évek örökre összezártak, nekünk ezért nem kellett háborúba menni.
|