Kouwenaar, Gerrit: Míg fiatalok voltunk (Toen wij nog jong waren in Hungarian)
Toen wij nog jong waren (Dutch)Toen wij nog jong waren en de wereld nog oud was en wij in een ver land op hoge bergen stonden en in het dal diep beneden een lange roerloze roestige trein zagen, onbestaanbaar alleen in het oog van een hevige leegte, riep jij terwijl je de hemel een kushand toewierp ik ben een reisgids kinderen leer mij lezen
en ’s avonds op het plein onder kwijnende palmen waren er wijn en olijven en een ritselend zwijgen uit klagende kelen en het donker was week op het scherp van de snede, en jij jij kocht het ondraaglijke lot van een blinde en riep het oor drinkt
nu is het dus later, een avond na jaren, de dood stille trein is vertrokken, de tijd van het lot is verstreken, je reisgids ligt open
onder eendere oudere bomen drink ik de hese stem van je woorden, hoor ik je stilte –
|
Míg fiatalok voltunk (Hungarian)Míg fiatalok voltunk és a világ még vén és valahol messze el egy magas hegyen álltunk és mélyen lent a völgyben egy mozdulatlan hosszú rozsdás vonatot láttunk oly nem létezőt, amely csak az eltúlzott űr szemeiben ül, s te mint gyerekek: útikönyv vagyok olvassatok
és este a téren kókadozó pálmafák alatt olajbogyó bor és panaszos torokból zizegő csend nyúlós sötétség kifent kés élén, míg te viselhetetlen sors jegyét vetted a vaktól szóltál iszik a fül
most hát jóval később, évek után egy este, elment halál néma vonat, a sorsjegy elévült nyitva az útikalauz
ama régi öreg fák alatt iszom szavaid rekedt hangját csended hallgatom
|