Nolens, Leonard: A házunk (Ons huis in Hungarian)
Ons huis (Dutch)Altijd ligt, in die langzame zomer van ooit en misschien, Ons huis te wachten, het witte gedachte, hemelhoog De heuvels in geslingerd door een uitbundige bosgod. Het staat in ons nog steeds naar alle kanten open Te dromen van gastvrije paden waar de zielen lopen Van onze doden, zij die uit hun hel naar boven komen Om moegestorven hier in onze kussens neer te zinken. Ook vreemden zullen er hun toekomst komen drinken Uit de diepe kelen van onze verwisselde namen.
|
A házunk (Hungarian)A valaha és talán elhömpölygő nyarában vár ránk a házunk, fehér gondolat, dombok között égig gomolygó, bőkezű erdőisten adta. Nyitva áll még bennünk minden égtáj felé, álmodik ösvényről, hol halottaink járnak, várja őket, ha poklaikból hozzánk fel-felszállnak, hogy holtfáradt testüket párnáinkra ejtsék. S jönnek idegenek, hogy jövőjük ízleljék, ha elkevert neveink kútjából kortyolnak.
|