This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Snoek, Paul: Grúzia (Georgië in Hungarian)

Portre of Snoek, Paul

Georgië (Dutch)

1
de dag ging open
als een oesterschelp
ik zag de witte parel
van het licht
en wat het licht ontbloot.

de rode borst van het gebergte
het wonder een vogel te zien
en het geluk de vrede
die ruig en breed is
als een zomerwind
te vergezellen met zichzelf.

2
ik heb de suiker
uit de lucht van azië geproefd
lijk uit het sap van een watermeloen.
ik droeg mijn handen in elkaar
tien vingers van de vrede
door een tuin van niets dan zwijgen
waar mannen groeien eukalieptus
en vrouwen van laurier.
ik voelde hoe mijn handen
een meisje plukten uit een korenbloem
vasjiliki het korenmeisje
een naam in een blauwe bloem

3
O kleine vreugde van een wandelaar
die graag verdwalen wil ver van zichzelf.
de aarde maakte van de mens in mij
een beeld dat leerde zwijgen.
zij is het bruidskleed
van de wereld
met hier en daar
het okselhaar van een gebogen boom.
de wolken witte waterplanten
en de mens een zenuwvis
in de bronzen sneeuw
van de kaukasus
zwemt zichzelf verloren.

4
in de handen van de zee
heb ik vergeten
alles wat ik van de wereld
niet vergeten kon
de moordkleur van een oorlog
het werktuig van de haat.
de zwarte zee geen zwarte wonde
maar stil lijk alle water
een volmaakt gebaar
dat de wereld versiert.
en in de armen van de avond
zong de wind een theeplukkerslied
dat de dag smeekt om vreugde
de aarde het heilige dier
om een zwijgend geslacht
en de mens het krachtig kind
om zaad van vrede.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://lyrikline.org/index.php?id

Grúzia (Hungarian)

1
Felnyílt a nap,
akár egy kagyló.
Láttam a ragyogásnak
fehérlő gyöngyét
s mindazt, amit a fény leleplezett.

Láttam a hegyek vörös mellét,
éreztem a csodát madár képében,
boldogságot és békét,
mely tág és érdes,
akár a nyári szél,
ha engem kísér.

2
A cukrot ízlelgettem,
mint egy görögdinnye levét,
Ázsia levegőjében.
Kezem összekulcsoltam,
a békének tíz ujját
egy kerten át, hol nincsen más csak hallgatás,
hol eukaliptuszból férfiak nőttek
s babérlevélből - asszonyok.
Éreztem, amint a kezem
kislányt tépett búzavirágból,
Vasziliki volt ő, a búza lánya,
egy név kéklő virágban.

3
apró öröme kószálónak, aki
örömest tévedne el, messzire önmagától.
E föld a bennem rejtőző emberből
oly szobrot gyúrt, amely hallgatni megtanult.
Menyasszonyi ruha
ő a világon
itt-ott a lehajló fa
hónalj-pihéivel.
A fellegek fehér vízi-növények
s az ember meg ideg-hal,
a Kaukázus
bronz havában
úszkál ő önfeledten.

4
A tenger tenyerén
én mindazt elfeledtem,
amit a nagyvilágból
feledni nem tudok:
a háború gyilkos színét,
a gyűlölet szerszámait.
A Fekete-tenger nem fekete sebhely,
csendes, mint minden víz,
tökéletes-szép mozdulat,
amely díszíti a világot.
S az alkony karjai között
a szél teaszedők dalát dúdolja,
hogy örömért esedez korunk,
a föld meg, a szent állat,
oly ivadékért, ki hallgatni tud,
s az ember, az erős gyerek,
a béke magvaiért.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://irc.sunchat.hu/vers/

minimap