Voorde, Urbain Van de: De nacht gloort koud…
De nacht gloort koud… (Dutch)De nacht gloort koud als gepolijst zwart marmer, De sterren, wier geheim geen droom meer teelt, maken mij nog een lieve illuzie armer met het precieze va hun roerloos beeld. O mathematische Orde, niets verheelt gij van den waan dat hoedt ons een Beschermer; mijn bloed vloeit niet meer inniger en warmer, als toen ‘k mij, zalig, dacht door ’t licht gestreeld, dat op mij, stillen knaap, uw diepten stortten. Dat slechts de dood ons weedom kan bekorten weet nu de man, wiens laatste heildroom vlood. O sterren, macht van ruiten en trapezen, uw strakke lijning is het die mijn wezen onwrikbaar spreekt van ’t eeuwge van den nood…
|
Az éj sötét (Hungarian)Az éj sötét, hűs márvány-csillogása nem szítja álmom, nincs rejtélye sem, a sok rádermedt, pontos csillag-ábra egy újabb ábrándom rabolja el. Mértani Rend, megcáfolod hitem, mely Segedelmét odafentről várja; vérem nem pezsdül új meg új csodákra s boldog kamaszként már nem képzelem, ha fény becéz, hogy mélyeid beszívnak. Hogy csak halálunk vet véget a kínnak, az álmafosztott férfi tudja jól. Jaj, órjás csillagrombuszok, trapézek, merevrajzú ábrátokból a lélek kiolvassa, hogy örök a nyomor.
|