This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Andresen, Sofia de Melo Breyner: Crepúsculo dos Deuses

Portre of Andresen, Sofia de Melo Breyner

Crepúsculo dos Deuses (Portuguese)

Um sorriso de espanto brotou nas ilhas do Egeu

E Homero fez florir o roxo sobre o mar

O Kouros avançou um passo exactamente

A palidez de Athena cintilou no dia

 

Então a claridade dos deuses venceu os monstros nos frontões de todos os templos

E para o fundo do seu império recuaram os Persas

 

Celebrámos a vitória: a treva

Foi exposta e sacrificada em grandes pátios brancos

O grito rouco do coro purificou a cidade

 

Como golfinhos a alegria rápida

Rodeava os navios

O nosso corpo estava nu porque encontrara

A sua medida exacta

Inventámos: as colunas de Sunion imanentes à luz

O mundo era mais nosso cada dia

 

Mas eis que se apagaram

Os antigos deuses sol interior das coisas

Eis que se abriu o vazio que nos separa das coisas

Somos alucinados pela ausência bebidos pela ausência

E aos mensageiros de Juliano a Sibila respondeu:

«Ide dizer ao rei que o belo palácio jaz por terra quebrado

Phebo já não tem cabana nem loureiro profético nem fonte melodiosa

A água que fala calou-se»



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://purl.pt/19841/1/1960/galeria

Az istenek alkonya (Hungarian)

A rémület mosolya nyílt az Égei szigetein

És Homérosz ibolyaszínt virágoztatott a tengeren

A Kürosz egy lépést lépett előre pontosan

Athén sápadtsága a napfényben ragyogott

 

Akkor az istenek fényessége a szörnyeket legyőzte az összes templom ormán

És birodalmuk mélyére vonultak vissza a perzsák

 

A győzelmet ünnepeltük: a sötétséget

Kiállították és fehér nagy udvarokban áldozták fel

A kórus rekedt kiáltása a várost megtisztította

 

Mint delfinek a gyors öröm

Övezte hajókat

Mezítlen volt a testünk mert meglelte

saját pontos mértékét

Felfedeztük: Szunion oszlopai a fény lényegéhez tartoznak

Minden nappal egyre inkább miénk volt a világ

Habár kihúnytak mind

Az antik istenek — a dolgok belső napja

Bár megnyílt az üresség mely a dolgoktól elválaszt minket

A távollét őrültté test a távollét elnyel bennünket

És Julianus követeinek felelte a Sibylla:

„Jelentsétek a királynak a gyönyörű palota a földön hever romokban

Phoibosznak nincs hajléka, sem prófétai babérja s nincs éneklő forrása se már

A beszélő víz elnémult."



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://irc.sunchat.hu/vers/

minimap