This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Moura, Vasco Graça: Ut pictura poesis

Portre of Moura, Vasco Graça

Ut pictura poesis (Portuguese)

nalgumas pinturas busco a força latente dos volumes,

o espaço pensado, a solidez angelical das figuras,

a sua comovida geometria, mas noutras, sinto a sombra

comendo os contornos das faces, ou o efeito de espelho

 

anulando o suporte e um sentido único da matéria.

e então nada pesa no mundo, salvo uma consciência

embargada no alongamento procurado das formas

ou nalguma ambiguidade dos sorrisos.

 

noutras ainda, a tactilidade restitui-me o que imagino ou sei

da carne das mulheres, de algumas pétalas, e noutras, o peso

das madeiras, dos metais, dos estofos, sob as qualidades

da luz, a variação dos silêncios metafísicos, a linha

 

serpentinata que enreda o movimento de um dorso

como um fio de tempo, em todas, busco

uma medida humana da representação,

mesmo que ela flutue numa irrealidade palpável

 

em que também posso reconhecer as dimensões efémeras

do que sou, contraditórias, obscuramente pressentidas,

quantas vezes informuladas ou desfiguradas

nas sinópias da alma. ut pictura poesis.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://sexanddrugsandprotestsongs

Ut pictura poesis (Hungarian)

néhány festményben az anyag lappangó erejét

keresem, az átgondolt teret és a figurák

angyali statikáját, a megilletődést keltő

geometriát, míg más vásznakon arcmállasztó

 

árnyékot érzek, megsemmisülő tükörhatást,

elvész az anyag értelme a támaszt nyújtó erő

s akkor súlytalan lesz a világ, csak a puszta tudat létezik

a keresetten elnyújtott formákban, a mosolyok kettősségében

 

míg más képeken a tapinthatóság visszaadja

az elvontság s a között az egyensúlyt, amit nők húsáról,

virágszirmok, fák, fémek, tömítések súlyáról,

a fényárnyalatok közti csöndváltozásokról tudok,

 

s a szerpentinvonalról, amely mint egy időszál

behálóz egy kézfejet, én minden

festményben a hús-vér emberi felmutatását

keresem, mégha valószerűtlenül lebeg is,

 

de érinthető, fölismerem tünékeny síkjait    

annak ami vagyok: ellentmondás, homály, előérzet,

olykor formátlanul vagy torzan a lélek falára,

odavetett freskók közt. Ut pictura poesis.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://irc.sunchat.hu/vers/

minimap