Зимний вечер (Russian)
Буря мглою небо кроет,
Вихри снежные крутя;
То, как зверь, она завоет,
То заплачет, как дитя,
То по кровле обветшалой
Вдруг соломой зашумит,
То, как путник запоздалый,
К нам в окошко застучит.
Наша ветхая лачужка
И печальна и темна.
Что же ты, моя старушка,
Приумолкла у окна?
Или бури завываньем
Ты, мой друг, утомлена,
Или дремлешь под жужжаньем
Своего веретена?
Выпьем, добрая подружка
Бедной юности моей,
Выпьем с горя; где же кружка?
Сердцу будет веселей.
Спой мне песню, как синица
Тихо за морем жила;
Спой мне песню, как девица
За водой поутру шла.
Буря мглою небо кроёт,
Вихри снежные крутя;
То, как зверь, она завоет,
То заплачет, как дитя.
Выпьем, добрая подружка
Бедной юности моей,
Выпьем с горя; где же кружка?
Сердцу будет веселей.
1825
Publisher | «Художественная литература», Москва |
Source of the quotation | А. С. Пушкин: Стихотворения |
|
Wieczór zimowy (Polish)
Niebo
chmurne, mgła się wije, Mroźny wicher śniegiem miecie, I — to jak zwierz dziki wyje To rozszlocha się jak dziecię. To rozrywa dach słomiany, I nad ścielą śwista, huka, To jak pątnik zabłąkany W okieneczko do nas stuka.
W naszej chatce pusto, ciemno, I niejedna w ścianie szpara, Czegóż siedząc w kącie ze mną, Czemuś zmilkła, moja stara?... Czy tym groźnym wyciem burzy Takeś bardzo unużona?... Czy do snu twe oczka mruży Jednotonny gwizd wrzeciona?
Tyś jest jedna towarzyszka Mej młodości zbiegłej w pędzie, Łykniem z biedy — hej, kieliszka! A weselej sercu będzie! Zanuć piosnkę: jak ptaszyna Plotła gniazdko za morzami, Zanuć piosnkę: jak dziewczyna Do krynicy szła z wiadrami...
Niebo chmurne, mgła się wije, Mroźny wicher śniegiem miecie, I — to jak zwierz dziki wyje, To rozszlocha się jak dziecię... Tyś jest jedna towarzyszka Mej młodości zbiegłej w pędzie, Łykniem z biedy — hej, kieliszka! A weselej sercu będzie.
Source of the quotation | http://www.poema.art.pl |
|