This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Groch, Erik: Zima

Portre of Groch, Erik

Zima (Slovak)

Voľné, tuhnúce ako mnísi na Sibíri; vznešené mačky.
V oku ešte zeleň, ale už odovzdaná a v prázdnote spiaca.
Pod zľahnutou srsťou šklbnutie šelmy, vyprevádzajúce
tepluško pamäti: ako inak by mohli jestvovať ďalej?
Ako z povedomého sna hľadím cez dvere kuchyne
a v azbestovej rukavici sťahujem vodu z pece
- anjel zápaliek, s pazúrikom vyliahnutej jazvy.
Homunkulus s takými hroznými prázdnymi očami.
Znamenie ustrnuté na prahu dvoch pozadí, bez popredia.


PublisherTo, Drewo a srd

Winter (German)

Freie, erstarrend wie die Mönche in Sibirien: erhabene Katzen.
Im Auge noch Grün, aber schon ergebenes und in der Leere schlafendes.
Unter dem angelegten Fell das Zucken des Raubtiers, begleitet
Von der wohligen Wärme der Erinnerung: wie sonst könnten sie weiterexistieren?
Wie aus einem bekannten Traum schaue ich durch die Tür der Küche
Und mit dem Asbesthandschuh ziehe ich das Wasser aus dem Ofen
Engel der Streichhölzer, mit dem Krällchen einer ausgebrüteten Narbe.
Homunculus mit so schrecklich leeren Augen.



minimap