This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Krolow, Karl: Szerelmes vers (2) (Liebesgedicht (2) in Hungarian)

Portre of Krolow, Karl

Back to the translator

Liebesgedicht (2) (German)

Mit halber Stimme rede ich zu dir:

Wirst du mich hören hinter dem bitteren Kräutergesicht

Des Mondes, der zerfällt?

Unter der himmlischen Schönheit der Luft,

Wenn es Tag wird,

Die Frühe ein rötlicher Fisch mit bebender Flosse?

 

Du bist schön.

Ich sage es den Feldern voll grüner Pastinaken.

Kühl und trocken ist deine Haut. Ich sage es

Zwischen den Häuserwürfeln dieser Stadt, in der ich lebe.

Dein Blick - sanft und sicher wie der eines Vogels.

Ich sage es dem schwingenden Wind.

Dein Nacken - hörst du - ist aus Luft,

Die wie eine Taube durch die Maschen des blauen Laubes schlüpft.

 

Du hebst dein Gesicht.

An der Ziegelmauer erscheint es noch einmal als Schatten.

Schön bist du. Du bist schön.

Wasserkühl war mein Schlaf an deiner Seite.

Mit halber Stimme rede ich zu dir.

Und die Nacht zerbricht wie Soda, schwarz und blau.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://jetzt.sueddeutsche.de

Szerelmes vers (2) (Hungarian)

Suttogva szólok hozzád most az éjben:

meghallasz-e még akkor is, ha széthullt már a hold

fanyar káposzta-arca?

Ha fölöttünk a levegő égi szépsége szárnyal,

ha megint eljön a nappal

s ha a hajnal - rőt-színű hal - uszonyai újra megremegnek?

 

Oly szép vagy.

Megtudják tőlem a zöld pasztinákkal teli földek.

Hűvös és száraz a bőröd. Ezt mondogatom

a város háztömbjei közt, itt, ahol élek.

Mint egy madáré, oly szelid, oly biztos a tekinteted.

Elujságolom a lengedező szélnek.

Nyakszirted - ugye hallod a hangom - gyöngéd fuvalom csak,

mely galambként surran a kék lomb résein át.

 

Fölemelkedik az arcod.

Mégegyszer látom a téglafalon: suhanó árnyék.

Szép vagy nagyon. Nagyon szép.

Mint a patak vize, oly hűvös volt melletted álmom.

Suttogva szólok hozzád, hangtalan szavakkal.

És az éj, szikrázó szódaként, szétveti fekete üvegjét.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://mek.oszk.hu

minimap