Kavafis, Konstantinos: On Board Ship (Του πλοίου in English)

Τον μοιάζει βέβαια η μικρή αυτή,
με το μολύβι απεικόνισίς του.

Γρήγορα καμωμένη, στο κατάστρωμα του πλοίου·
ένα μαγευτικό απόγευμα.
Το Ιόνιον πέλαγος ολόγυρά μας.

Τον μοιάζει. Όμως τον θυμούμαι σαν πιο έμορφο.
Μέχρι παθήσεως ήταν αισθητικός,
κι αυτό εφώτιζε την έκφρασί του.
Πιο έμορφος με φανερώνεται
τώρα που η ψυχή μου τον ανακαλεί, απ’ τον Καιρό.

Aπ’ τον Καιρό. Είν’ όλ’ αυτά τα πράγματα πολύ παληά -
το σκίτσο, και το πλοίο, και το απόγευμα.

It’s like him, of course,
this little pencil portrait.
 
Hurriedly sketched, on the ship’s deck,
the afternoon magical,
the Ionian Sea around us.
 
It’s like him. But I remember him as better looking.
He was sensitive almost to the point of illness,
and this highlighted his expression.
He appears to me better looking
now that my soul brings him back, out of Time.
 
Out of Time. All these things are from very long ago -
the sketch, the ship, the afternoon.