Apám (Hungarian)
Kis temetőnkben tudok egy zugot:
az öreg remekes szűcs nyugszik ott,
Híres, amit varrt, ködmön és suba,
neve sokáig él a faluba.
Magam is sokat emlegetem,
számon mosollyal, könnyel lelkemen,
s deres fejemmel sok-sok hajnalon
ölében alszom a műhelypadon.
Sírhatnékom van, ha eszembe jut
a borongós nap, melyen elaludt,
s amikor halkan sírdogál a szél,
mindig azt gondolom, hogy ő beszél.
Az öreg műhelyt sírja vissza tán,
fáj a sötétség néki s a magány;
a hideg ellen hallat tán panaszt-
mi fáj a holtnak, Isten tudja azt.
Ám megjött a tél tegnap délelőtt,
beszitálta hóval a temetőt,
s az öreg szűcs már nem panaszkodik,
az öreg szűcs már szépet álmodik.
A hó fehér, selymes, sűrű, puha,
úgy takarja be, mint meleg suba,
s a téli zöld, mely hegyig belevész,
az rajta zöld irhábul a szegés. | Uploaded by | Sipos Ferenc Norbert |
| Publisher | Móra Ferenc Könyvkiadó |
| Source of the quotation | Móra Ferenc- Kincskereső kisködmön |
| Publication date | 1918 |
|
Mia Patro (Esperanto)
En nia tombaro mi scias unu angulo,
La majuna laborema peltisto ripozas tie.
Tiun li kudris, kampulpelto kaj surtuto,
Lia nomo vivas longe en la vilaĝo.
Mi ankaŭ ofte menciadas lin,
Sur mia buŝo kun rideto, sur mia animo kun larmo,
Kaj en la multajaŭroroj kun mia griza kapo,
Mi dormas en la sino en la metiejo.
Mi ploras kiam mi ekmemoras
La nuba tago kiam li ekdormis.
Kaj kiam la vento ploras mallaŭta,
Mi ofte pensas pri tion, li parolas.
Li ploras pro olda metiejo,
Lin doloras la mallumo kaj la soleco;
Lin doloras ankaŭ la malvarmo,
Kio doloras la mortinton, scias la Dio.
La vintro alvenis hieraŭ en la antaŭtagmezo,
Ĝi kovris la tombaron kun neĝo
Kaj la olda peltisto jam ne plendas,
La olda peltisto jam belon sonĝas.
La neĝo estas blanka, silka, densa, mola,
Ĝi kovras lin, kiel varma kampulpelto
Kaj la vintra verdo,
Tiu estas en li la vesto. |
