This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Balla Zsófia: Ballade von der schönen helmschmiedin und wie sie abschied nimmt von ihren ehemaligen (A szép fegyverkovácsné elköszön a régi fiúktól in German)

Portre of Balla Zsófia

Back to the translator

A szép fegyverkovácsné elköszön a régi fiúktól (Hungarian)

A régit, aki nyugtot nem lelt -

őt látom híres-hirtelen.

Karomban szokta meg a reggelt

egykor s meghalt volna velem,

semhogy levesse a szivem…

Most másnak horkol s lomposan

befordul… Kár volt küzdenem.

Fiúk, éljetek boldogan!

 

Az meg rég fittyet hányt a nőkre

s hencegett: van töméntelen!

Ma fityiszt hord - csípné, ha nőne -:

csak fityeg ott a szerelem.

Jó férfi volt! Már csak pihen,

kifullad az öngólokon

s tolató szenvedélyeken.

Éljetek, pasik, boldogan!

 

S ő, a bozontos mellehordó,

ki öv alatt harcolt, s bizony,

főleg nyaranta, kék oportó

mellett rúgtatott a Bakony-

formán sűrű, sötét-finom

mézbozótba, a szomjat oltó

málnásba, - ő is odavan…

Éljetek, fickók, boldogan!

 

Mert én, ki testem tömegével

veszem csak észre magamon

az évek súlyát, már egyébbel

nem mulatok, csak egy rokon

testű és reggel-este éber

csillaggal, aki homlokon

s dombon csókol, ha akarom -

Ürgék, éljetek, boldogan!

 

Fiatal nem vagyok, de résen -

és Egyben lelem örömem:

tíz ujjam derekába vésem,

míg kapálózva ölelem

s elkárhozom a szenvedélyen.

Vén vagyok, - nem boldogtalan…

Ti csak üssetek rést a légyen,

fiúk… S éljetek boldogan!

 

Ajánlás:

Tartson, míg élsz, a küzdelem:

falj selymet, csókolj foltokat…

Ha mással nem, hát fel, a fejjel!

Italom vagytok, ételem -

Fiúk, éljetek boldogan!

 

ITEM

 

Nincs gyávább, mint a férfinép!

Az asszony bátor, hogyha csal.

A hős hazafarol, lelép,

szán-bán, motyog, s akár a fal…

Elfut, mint kannából a víz -

mindig más kell, mint aki van.

Félsz és vágy más-más ágyba visz.

Gondoljatok rám boldogan.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://lyrikline.org

Ballade von der schönen helmschmiedin und wie sie abschied nimmt von ihren ehemaligen (German)

Ich seh‘ den gestern ruhelosen,         

der niemals eine Rast gebraucht,       

in meinen Armen lag er Morgen        

für Morgen, er hätte ausgehaucht      

viel lieber, als sich abzuwenden ...                

Jetzt schnarcht er eine andre an         

und dreht sich müde zur Wand, geschlaucht.

Jungs, auf ein glückliches Leben!      

 

Der hier will keine Frau mehr sehen, 

er prahlte einst: Es gibt zu viel!                     

Heut hängt‘s von ihm ab, aber stehen           

kann er nicht in der Woche zwier.                 

Er war ein Guter! Seht, jetzt ruht er,  

schießt nicht einmal ein Eigentor,                  

die Leidenschaft hat ausgeschossen. 

Lebt Burschen, ein feines Leben!                  

 

Und jener mit dem dichten Brustpelz,           

ein Held der Gürtellinie                                 

und tiefer, der immer des Sommers               

den herrlichen Barolo trank               

und in die durstlöschende, dichte      

üppige Himbeerschlucht eindrang,

der Honigsucher, auch er dahin ...     

Lebt, Kerls, ein glückliches Leben!   

 

Denn ich, die durch des Körpers Masse        

die Last der Jahre merke bloß,                      

mit einem Stern verwandter Rasse                 

vergnüg ich mich, und der ist groß,               

der mir hell leuchtet immer wieder,               

der eben küßt die Stirne mir,             

und wenn ich will, dann auch den Hügel.

Glücklich sollt ihr Herren leben!                   

 

Fort ist die Jugend, nicht das Feuer,

und mir zur Freude dient nur Er:

er ist mir lieb, er ist mir teuer,

und niemals ist er mir zu schwer.

Hell lodert meine Leidenschaft,                    

im Alter soll ich Trübsal blasen?                   

Geht und neidet nicht Saft und Kraft!           

Lebt froh, ihr Bengel, das Leben.

 

Widmung:

Fechte den Strauß, so lang du lebst:

Friß Seidenhaut und lutsche Flecke,

halt wenigstens die Ohren steif!

Ihr seid mir Trank, ihr seid mir Speise - 

lebt wohl, ihr Jungs, ihr sollt leben!

 

ITEM

 

Das Feigste sind die Männer doch!

Die Frau ist mutig, geht sie fremd.

Der Held haut ab, er sucht sein Joch,

sein sichres; reuig heimwärts rennt

der bange Kämpe samt Gerät,

was er besitzt, das freut ihn nicht.

Angst und Lust teilen nie das Bett.

Denkt frohgemut zurück an mich.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://lyrikline.org

minimap