This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Bödvarsson, Gudmundur: Strófák a köszörűkő mellől, 1936 (Vísuraar við hverfí-steininn árið 1936 in Hungarian)

Portre of Bödvarsson, Gudmundur

Vísuraar við hverfí-steininn árið 1936 (Icelandic)

Ég sem steininn stíg er þreyttur maður,
stari í leiðslu á hans hverfiflug.
Ungur hóf ég verk mití vinnuglaður,
var mér enginn grunur þá í hug.
Enginn spurði, hví ég ekki hætti,
hvað mér lægi á. —
Enginn spurði, hvort ég ekki ætti
aðra starfaþrá.
 
Sjálfur spurði ég seinna, hví mér hefðu
sorgleg örlög haslað þvílíkt svið.
Og ég mælti af hljóði: Herra, gefðu
heimi vorum grið.
Svarið brást ei: Sjá, hér er þinn staður,
sigðarinnar þræll, um dag og nátt,
því hinn mikli, þögli sláttumaður
þarfnast hennar brátt.
 
Vatnið fossar. Glitra í fagurglóðum
geisladrif í hvassri sigð.
Brennur mér í augum angurmóðum
eggjablikið, — hún er silfurskyggð.
Móðir allra hinna björtu blóma,
bráðum sérðu hinn grimma sláttudag —
stjörnusystir, gæt þín, heyrðu hljóma
hverfisteinsins galdralag.
 
Vatnið grætur annarlegum ómi
yfir steinsins hrjúfu brá,
hjólsjns ásar ískra hásum rómi
ömurlega spá.
Ef sá kliður við þig varað gæti,
væri raun mín létt.
En hann svæfir. Syngja undir faeti
sveifar, jafnt og þétt.
 
Brýnsluguðir, vel er verk mitt unnið,
vendilega þynnti ég eggjar blár. —
Vatnið fossar. Hjól mitt hefur runnið
hringi sína meir en þúsund ár,
Grasið stendur þroskað. Blómleg byggðin
brosir móti þér, ó, hel.
Brýnsluguðir, bítur ekki sigðin
bráðum nógu vel. —



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://timarit.is

Strófák a köszörűkő mellől, 1936 (Hungarian)

E kő jártatója fáradt ember,
egy helyben keringő seregély.
Ifjan fogtam hozzá, munkakedvvel,
s nem volt bennem gond az elején.
Mért nem hagyom abba: ki se mondta,
s hogy haszontalan,
sem, hogy mért nem más dologra
szánom rá magam.
 
Némán kérdém később: balga végzet,
mért ezt szántad küzdőtéremül?
Majd fennszóval: Uram, békességet,
s éljünk emberül!
Nem volt gyors a válasz: itt te jól vagy,
szolgáld csak a sarlót jámborul,
mert a nagy, a néma arató majd
bízvást rászorul.
 
Cseppen a víz. Szikrát szór a fényes
pompás ívelésű pengeél.
Beleizzik bús szemembe éles
pillantása - ezüstlő acél.
Mind e tündöklő virágok Anyja,
az aratás gyásznapjára nézz –
Csillaghúgom, gyorsan szállj magadba,
s halld a kőnek varázsénekét.
 
Csorog a víz, s a kerék kicsorbult
peremén másfajta dalba fog.
S rá a tengely érdesen csikordul
szörnyű jóslatot.
Ha e jóslás majd valóra válik,
rám tör végzetem...
Csend. Csak a kerék dalol tovább még
zord-keservesen.
 
Köszörülés istene, a munkám
kész, a penge kéklik fényesen.
Csorog a víz. Ily körben forog már
több mint ezer éve kerekem.
És a fű sarlóra ért. Aranylók
a mezők. Halál, mily táj fogad!
Köszörülés istene, a sarlót
aratni ne hagyd!
 
 
A spanyol polgárháború kitörése napjaiból, a II. világháború előérzetében.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationJ. Z.

minimap