Ez az oldal sütiket használ

A portál felületén sütiket (cookies) használ, vagyis a rendszer adatokat tárol az Ön böngészőjében. A sütik személyek azonosítására nem alkalmasak, szolgáltatásaink biztosításához szükségesek. Az oldal használatával Ön beleegyezik a sütik használatába.

Ferrater, Gabriel: Zimmer im Herbst (Cambra de la tardor Német nyelven)

Ferrater, Gabriel portréja

Cambra de la tardor (Katalán)

La persiana, no del tot tancada, com

un esglai que es reté de caure a terra,

no ens separa de l'aire. Mira, s'obren

trenta-set horitzons rectes i prims,

però el cor els oblida. Sense enyor

se'ns va morint la llum, que era color

de mel, i ara és color d'olor de poma.

Que lent el món, que lent el món, que lenta

la pena per les hores que se'n van

de pressa. Digues, te'n recordaràs

d'aquesta cambra?

"Me l'estimo molt.

Aquelles veus d'obrers - Què son?"

Paletes:

manca una casa a la mançana.

"Canten,

i avui no els sento. Criden, riuen,

i avui que callen em fa estrany".

Que lentes

les fulles roges de les veus, que incertes

quan vénen a colgar-nos. Adormides,

les fulles dels meus besos van colgant

els recers del teu cos, i mentre oblides

les fulles altes de l'estiu, els dies

oberts i sense besos, ben al fons

el cos recorda: encara

tens la pell mig del sol, mig de la lluna.



FeltöltőP. T.
Az idézet forrásahttp://lesrosesdeldrac.com

Zimmer im Herbst (Német)

Die Jalousie, nicht ganz geschlossen, wie

ein vor dem Hinabfallen zurückgehaltenes Erschrecken,

trennt uns nicht von der Luft. Schau, siebenunddreißig

Horizonte öffnen sich, gerade und dünn,

doch das Herz vergißt sie. Ohne Sehnsucht

vergeht das Licht, honigfarben zuvor,

jetzt im Ton von Apfelduft.

Wie langsam die Welt, wie langsam die Welt, wie langsam

der Schmerz um die so eilig

verrinnenden Stunden. Sag, wirst du dich

an dieses Zimmer erinnern?

                                         "Ich mag es sehr.

Diese Arbeiterstimmen ... Wer sind sie?"

                                          Maurer:

ein Haus fehlt in der Zeile.

                                        "Sie singen,

und heute höre ich sie nicht. Sie rufen, sie lachen,

und heute erstaunt mich ihr Schweigen."

                                          Wie langsam

die roten Blätter der Stimmen, wie ungewiß,

wenn sie ihre Decke über uns breiten. Schlafend

bedecken die Blätter meiner Küsse

die Schutzstellen deines Körpers, und, während du

die hohen Blätter des Sommers bereits vergißt, die offenen Tage

ohne Küsse, erinnert sich der Körper

in seiner Tiefe: noch

ist deine Haut halb Sonne, halb Mond.



FeltöltőP. T.
Az idézet forrásahttp://www.alb-neckar-schwarzwald.de

Kapcsolódó videók


minimap