Hölderlin, Friedrich: Sortokanto de Hiperiono (Hyperions Schicksalslied Eszperantó nyelven)

Ihr wandelt droben im Licht
Auf weichem Boden, selige Genien!
Glänzende Götterlüfte
Rühren euch leicht,
Wie die Finger der Künstlerin
Heilige Saiten.

Schicksallos, wie der schlafende
Säugling, atmen die Himmlischen;
Keusch bewahrt
In bescheidener Knospe,
Blühet ewig
Ihnen der Geist,
Und die seligen Augen
Blicken in stiller
Ewiger Klarheit.

Doch uns ist gegeben,
Auf keiner Stätte zu ruhn,
Es schwinden, es fallen
Die leidenden Menschen
Blindlings von einer
Stunde zur andern,
Wie Wasser von Klippe
Zu Klippe geworfen,
fahrlang ins Ungewisse hinab.

Vi promenas supre en lumo
sur mola tero, benataj genioj!
Brilaj dioaeroj
tuŝas vin softe,
kiel la fingroj de l' artistino
sanktajn kordojn.

Sensortaj kiel dormanta
bebo, spiras la ĉieluloj;
ĉaste rezervataj
en modesta burĝono,
eterne floras
al ili la spirito,
kaj la benataj okuloj
rigardas en kvieta
eterna klareco.

Sed al ni estas donite,
en neniu loko ripozi,
foriĝas kaj falas
la homoj suferantaj
kun blinda subiteco
de horo al horo,
kiel akvo ĵetita
de rifo al rifo,
dum jaroj en la necerton malsupen.