García Lorca, Federico: Gitara (La Guitarra Lengyel nyelven)

Empieza el llanto

de la guitarra.

Se rompen las copas

de la madrugada.

Empieza el llanto

de la guitarra.

Es inútil

callarla.

Es imposible

callarla

Llora monótona

como llora el agua,

como llora el viento

sobre la nevada.

Es imposible

callarla.

Llora por cosas

lejanas.

Arena del Sur caliente

que pide camelias blancas.

Llora flecha sin blanco,

la tarde sin mańana,

y el primer pájaro muerto

sobre la rama.

ĄOh guitarra!

Corazón malherido

por cinco espadas.

Oto już płacz gitary
słychać,
Poranek burzy się
w kielichach.
Zaczęła płakać nam
gitara
Próżno uciszyć się ją starasz.
Nie można jej uciszyć
niczym.
Zapłakała monotonna
jak woda pełna goryczy,
zapłakała, jak wiatr płacze
po śnieżycy.
Nie można jej uciszyć
niczym.
Po rzeczach odległych
zapłakała,
po piasku południa gorącym,
co wzywa kamelie białe.
Płacze za strzałą bez celu
i za wieczorem bez jutra,
po pierwszym ptaku umarłym
przed świtem.
O gitaro!
serce pięcioma szpadami przebite.