Madzirov, Nikola: Sjene nas mimoilaze (СЕНКИТЕ НÈ ОДМИНУВААТ Horvát nyelven)

Еден ден ќе се сретнеме,

како бротче од хартија и

лубеница што се лади во реката.

Немирот на светот ќе

биде со нас. Со дланките

ќе го помрачиме сонцето и со фенер

ќе се доближуваме.

Еден ден ветрот нема

да го промени правецот.

Брезата ќе испрати лисја

во нашите чевли пред прагот.

Волците ќе тргнат по

нашата невиност.

Пеперутките ќе го остават

својот прав врз нашите образи.

Една старица секое утро

ќе раскажува за нас во чекалната.

И ова што го кажувам е

веќе кажано: го чекаме ветрот

како две знамиња на граничен премин.

Еден ден сите сенки

                               ќе нè одминат.

Jednog dana ćemo se sresti,

kao brodić od papira i

lubenica što se hladi u rijeci.

Nemir svijeta bit

će s nama. Dlanovima

ćemo pomračiti Sunce i

približavat ćemo se s fenjerom.

Jednog dana vjetar neće

promijeniti pravac.

Breza će pred prag

poslati lišće u našim cipelama.

Vukovi će krenuti za

našom nevinošću.

Leptiri će svoj prah

ostaviti na našim obrazima.

Jedna starica svako jutro

pripovijedat će o nama u čekaonici.

I ovo što kazujem

već je rečeno: čekamo vjetar

kao dva barjaka na graničnom prijelazu.

Jednog dana sve će nas sjene

                                           mimoići.