Komrij, Gerrit: Itt a holdalattin (In dit ondermaanse Magyar nyelven)

Ik ben nog jong. Een ijsbaan is het leven.

De benen zweven en de zinnen zweven.

Vioolmuziek klinkt uit een megafoon.

De sneeuw maakt van de wereld een stilleven.

Ik tintel en ik draag een koningskroon.

Door eigen krachten word ik aangedreven

En vrienden zeilen schaterend voorbij.

Het is in hartje winter volop mei.

We schaatsen op een vloer van porselein

En slaan de dagen stuk om aan het end

Te stoppen bij de koek- en zopietent

Waar zure melk en bitterkoekjes zijn.

Ifjú vagyok még. Jégpálya az élet.

A lábak szavak, repkedve kísérnek.

Hegedűszót szór a megafon.

A világ a hótól akár egy csendélet.

Bizsergek, korona van a kobakon

Saját motor hajt, mikor továbblépek.

S kacagva száll, elhagy a sok barát.

Csikorgó tél van itt május haván.

Hol korcsolyázunk, padlónk porcelán.

És napunk lezárja majd az esti

fény, mert vár sok jóval majd a resti

S ki-ki keserűvel tölti poharát.