Baran, Marcin : Ospanlivé talianske predpoludnie (Senne włoskie przedpołudnie Szlovák nyelven)

Zawsze odchodzę na pięć minut

przed tym, nim coś się wydarzy.

Samoloty spadają, kobiety nadchodzą,

kiedy mnie już nie ma. Raz gonił mnie

krągły piorun. Zimna kula sunęła

tuż za mną między murami kamienic.

Ale to był sen. Zjawił się w nim

także mój młody ojciec chrzestny.

Był męcząco żywy i wiedział dużo,

za dużo – nawet jak na swoją rychłą

śmierć. Ciężko się rozmawiało, miał

długie, sine paznokcie i struchlały

garnitur w kolorze brązowym. Podobno

jesteś gdzieś-tam z nim i z całą

resztą. Bilon jeszcze błyszczy w twoich

dużych dłoniach, lecz piasek się pieni

w rozwiązłych włosach, a korzenie

kasztana nie chronią cię przed zimnem.

Vždy odchádzam päť minút

predtým, ako sa niečo stane.

Lietadlá padajú, ženy prichádzajú,

keď tam už nie som. Raz ma prenasledoval

guľový blesk. Chladná guľa sa rútila

tesne za mnou pomedzi múry činžiakov.

Ale bol to len sen. Zjavil sa v ňom

aj môj krstný otec zamlada.

Bol mučivo živý a vedel veľa,

priveľa aj na svoju rýchlu

smrť. Tažko sa rozprávalo, mal

dlhé, modravé nechty a stvrdnutú

uniformu hnedej farby. Podistým

si kdesi tam s nim a so všetkými

ostatnými. Drobné sa ešte ligocú v tvojich

veľkých dlaniach, ale piesok sa pení

v rozpustených vlasoch, a korene

gaštanu ťa nechránia pred chladom.