Słowacki, Juliusz: Agamemnon’s tomb (Grób Agamemnona Angol nyelven)
|
Grób Agamemnona (Lengyel)O! Polsko! póki ty duszę anielską Będziesz więziła w czerepie rubasznym, Poty kat będzie rąbał twoje cielsko, Poty nie będzie twój miecz zemsty strasznym, Poty mieć będziesz hyjenę na sobie, I grób – i oczy otworzone w grobie. Zrzuć do ostatka te płachty ohydne, Tę – Dejaniry palącą koszulę: A wstań jak wielkie posągi bezwstydne, Naga – w styksowym wykąpana mule, Nowa – nagością żelazną bezczelna – Nie zawstydzona niczém – nieśmiertelna. Niech ku północy z cichéj się mogiły Podniesie naród i ludy przelęknie, Że taki wielki posąg – z jednéj bryły, A tak hartowny, że w gromach nie pęknie, Ale z piorunów ma ręce i wieniec; Gardzący śmiercią wzrok – życia rumieniec. Polsko! lecz ciebie błyskotkami łudzą; Pawiem narodów byłaś i papugą; A teraz jesteś służebnicą cudzą. – Choć wiem, ze słowa te nie zadrżą długo W sercu – gdzie nie trwa myśl nawet godziny: Mówię – bom smutny – i sam pełen winy. Przeklnij – lecz ciebie przepędzi ma dusza, Jak Eumenida przez wężowe rózgi. Boś ty, jedyny syn Prometeusza – Sęp ci wyjada nie serce – lecz mózgi. Choć Muzę moją w twojéj krwi zaszargam, Sięgnę do wnętrza twych trzew – i zatargam. Szczeknij z boleści i przeklinaj syna, Lecz wiedz – że ręka przekleństw wyciągnięta Nade mną – zwinie się w łęk jak gadzina, I z ramion ci się odkruszy zeschnięta, I w proch ją czarne szatany rozchwycą; Bo nie masz władzy przekląć – Niewolnico! |
Agamemnon’s tomb (Angol)O Poland ! As long as you imprison
An angelic soul in a boorish skull, So long your flesh will be hacked by a headsman, So long your revenge sword will remain dull, So long a hyena will lie over you And a grave – your eyes opened in the grave too. Throw off completely those hideous tatters, First – that Deianira’s burning attire : And then arise like great shameless sculptures, Naked – and bathed up in die Stygian mire, New – brazen in your iron nakedness – Not embarrassed by anything – deathless. Let the people arise at the dead of night From the quiet grave and frighten the others, It’s such a big statue – from one block cast tight, And so hardened, it won’t break under thunders. But with thunderbolts its hands and wreath are rife, The eyes that disdain death – the flush of life. Poland ! You are still deceived with baubles ; You were the nations’ peacock and parrot, Now you are a handmaid of other peoples. Though I know these words won’t quaver a minute In your heart – where thought doesn’t long remain : I speak – for I am sad – and full of blame. Ay, curse me – yet my soul will make you run Like Eumenides – through the snaky canes, For you are Prometheus’s only son : The vulture doesn’t eat your heart – but your brains. Although in your blood my Muse I will stain, I’ll reach to your bowels’ core – and pull with a strain. Put a curse on your son and howl in torment, But be aware – the hand of the curser Stretched over me – will coil like a serpent And snap off, withered away from your shoulder, Black satans will snatch up the bits of dust then ; For you have no power to curse – bondwoman ! [...]
|
