Lermontov, Mihail Jurjevics: I SMUTEK, I NUDA... (И скучно и грустно Lengyel nyelven)

И скучно и грустно, и некому руку подать
В минуту душевной невзгоды...
Желанья!… что пользы напрасно и вечно желать?..
А годы проходят – все лучшие годы!

Любить... но кого же?… на время – не стоит труда,
А вечно любить невозможно.
В себя ли заглянешь? – там прошлого нет и следа:
И радость, и муки, и все там ничтожно...

Что страсти? – ведь рано иль поздно их сладкий недуг
Исчезнет при слове рассудка;
И жизнь, как посмотришь с холодным вниманьем вокруг, –
Такая пустая и глупая шутка...

I smutek, i nuda. Nikt dłoni nie poda z pomocą,
Gdy troska człowieka przygniata.
Pragnienia? Lecz pragnąć wieczyście, daremnie... i po co?
A lata mijają, najlepsze me lata.
Pokochać? Lecz kogo? Na chwilę pokochać nie warto -
A kochać na wieki któż zdoła?
Gdy spojrzysz w głąb serca, tam przeszłość swą widzisz zatartą:
I radość, i męki dziś błahe są zgoła.
Namiętność? Lecz wcześniej czy później jej słodka trucizna -
Rozsądek mi szepcze - też zginie.
I życie, gdy przyjrzeć się bacznie, z goryczą to wyznam,
Jest żartem niemądrym jedynie.