Laučík, Ivan: Wieczorny zapis (Večerný zápis Lengyel nyelven)

O nič nejde – povedia ti ráno:
A ty (musíš) iba spochybňovať tie slová celý deń.

Vzpieraj sa, roveseľuj ryby,
hlasno im spievaj na moste...
Chvíle radosti ťa už skoro zahanbujú:
Výhodné vzdialenosti, pomery výšky a hĺbky,
krátke zimy, dosť vetra pre mlyny –
a už po tristo rokoch všetko pokryté
železným ornamentom!
(Knihy logiky v knižniciach ohmatané,
mastné od potu!)

A nedoslýchavý sa opája slovami:
Budúcnosť patrí len nehlučným helikoptéram,
schopným pristáť na dlani.

(Bude dlaň?)

Áno, prídu rastliny plné nadšenia.
Ale nie preto, že by umelý list nebol dosť zelený.
Neveriaci si, pravda, cenia ešte vieru.
Neomylní dúfajú, že ich opäť zachráni naša chyba.
Živí vedia,
že o všetko išlo
už od rána.

O nic nie chodzi – powiedzą ci rano:
A ty (musisz) to kwestionować przez cały dzień.

Sprzeciwiaj się, rozweselaj ryby,
głośno im śpiewaj na moście...
Chwile radości wkrótce cię zawstydzą:
Wygodne odległości, proporcje wysokości i głębi,
krótkie zimy, dość wiatru dla młynów –
a już po trzystu latach wszystko pokrywa
żelazny ornament!
(Księgi logiki w bibliotekach wyświechtane,
tłuste od potu!)

A niedosłyszący upaja się słowami:
Przyszłość należy tylko do bezgłośnych helikopterów,
zdolnych do lądowania na dłoni.

(Będzie dłoń?)

Tak, zjawią się rośliny pełne zachwytu.
Lecz nie dlatego, żeby sztuczny liść nie był wystarczająco zielony.
Niewierzący, co prawda, jeszcze cenią wiarę.
Nieomylni mają nadzieję, że ich znów uratuje nasz błąd.
Żywi wiedzą,
że o wszystko chodziło
już od rana.