This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Toman, Karel: Stara alegoria jesieni (Stará alegorie podzimu in Polish)

Portre of Toman, Karel

Stará alegorie podzimu (Czech)

Rozmarný zlatník listy vytepal
ze zlata, bronzu, ze zamžené mědi,
je do trav rozhodil a dětem, větrům dal,
k hrám jejich zasněn hledí.

V měsíčných nocích starty' hudebník
pro rozkoš hraje, střídá housle s flétnou
a hraje milencům a chytá ptáků vzlyk,
když výškou k jihu létnou.

A básník soucitný, jenž ztavil křeč
zrad, žalů, zklamání, jež srdce drtí,
na rosu rytmickou a v křišt'álovou řeč,
sní o smiŕení v smrti.



Stara alegoria jesieni (Polish)

Wesoły złotnik liście pokrył śniedzią
ze złota, brązu i spotniałej miedzi,
trawom darował je, wiatrom i dzieciom,
z ukrycia ich zabawy śledzi.

A muzyk – jeden ze starych dziwaków
gra przy księżycu, miesza skrzypce z fletnią,
gra zakochanym i chwyta skwir ptaków,
co na południe, gdzieś wysoko lecą.

Poeta – że go więzy omotały
zdrad, żalów, kłamstwa – aż mu serce w piersi
ścina się w rosę rytmu, w słów kryształy,
marzy o cichym pojednaniu w śmierci.

 




minimap