This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Braun, Felix: Hölderlins Schatten an des Matthias Claudius unsterbliche Seele

Portre of Braun, Felix

Hölderlins Schatten an des Matthias Claudius unsterbliche Seele (German)

Sag mir, Seele, wie kams, daß du den wilden Weg,
den uns feindlich ein Gott aufzwang zur Wanderung,
klaglos, ohne die kleinste
heimliche Träne zu Ende gingst?

Wann ich immer auf ihn prüfend den Fuß gesetzt,
o wie fühlt ich den Fels hart und wie scharf den Dorn!
Und nach wenigen Schritten
zu den Blumen sank ich ins Gras.

Aber hinauf zu sehn: Blau wie das Ionische Meer
schwoll der Himmel, in ihm glänzten die Eilande,
die hesperischen Wolken…
(Leise landet' mein Nachen an…)

O der Wind durch das Gras! Trunken von Blumenduft,
wie ich den Abend empfing! wie aus dem Herzen mir
schwebten die Sterne! und liebt ich
nicht den ruhigen Mond wie du?

Wohl, du sahst ihn im Haus, wenn du ans Fenster tratst,
leis an der Schulter rührt' dich deine Liebste, und
euch zu Füßen die Kinder
wuchsen auf in dem deutschen Jahr.

So wie du ist der Tag: kommend aus Ewigkeit,
ein bescheidener Knecht, gerne erleuchtet er
seine Stunden und weiß nicht,
wann das Licht aus der Hand ihm fällt.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttps://www.yumpu.com

Hölderlin árnya Matthias Claudius halhatatlan szelleméhez (Hungarian)

Lélek, mondd, hogyan is tudtad e zord utat,
melyet tán a harag istene rótt elénk,
végigjárni, s egyetlen
könnyed vagy panaszod se volt?

Hogyha bárhova is tettem a lábamat,
ó, hogy törte a kő, tépte a vad tövis!
Pár lépésre virágok
mellé buktam a rét gyepén.

Majd felnéztem: amott oly csudakék az ég,
mint a ioni vizek, s rajta szigetsor
szép heszpéroszi felhők csillognak…
(Ladikom kiköt…)

Ó, a szél a füvön! Ó, milyen ittasan
lestem, hogyha az est jött, s vele csillagok
rajzottak ki, s a holdat
nem kedveltem-e, mint te, úgy?

Bár te ablakon át nézted, amíg szelíd,
hű párod szeretőn fogta a vállad, és
lábadnál a gyerekhad
nőtt fel a nemzedék ölén.

Mint te, úgy a nap is: egyszerű szolgaként
jön, s órái közé kész-örömest vetít
gazdag fényt, de nem érzi,
hogyha kezéből a fény kihull.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationF. Z.

minimap