Hölderlin, Friedrich: Heimkunft 1
Heimkunft 1 (German)Drin in den Alpen ists noch helle Nacht und die Wolke, Freudiges dichtend, sie deckt drinnen das gähnende Tal. Dahin, dorthin toset und stürzt die scherzende Bergluft, Schroff durch Tannen herab glänzet und schwindet ein Strahl. Langsam eilt und kämpft das freudigschauernde Chaos, Jung an Gestalt, doch stark, feiert es liebenden Streit Unter den Felsen, es gärt und wankt in den ewigen Schranken, Denn bacchantischer zieht drinnen der Morgen herauf. Denn es wächst unendlicher dort das Jahr und die heilgen Stunden, die Tage, sie sind kühner geordnet, gemischt. Dennoch merket die Zeit der Gewittervogel und zwischen Bergen, hoch in der Luft weilt er und rufet den Tag. Jetzt auch wachet und schaut in der Tiefe drinnen das Dörflein Furchtlos, Hohem vertraut, unter den Gipfeln hinauf. Wachstum ahnend, denn schon, wie Blitze, fallen die alten Wasserquellen, der Grund unter den Stürzenden dampft, Echo tönet unher, und die unermeßliche Werkstatt Reget bei Tag und Nacht, Gaben versendend, den Arm.
|
Hazatérés 1 (Hungarian)Bent az Alpok közt derüs éj van még s mosolyával felhőpára mereng s álmosan ásit a völgy. Száguld most ide, majd oda tréfás kis hegyi szellő ferde sugár villan s tűnik a fenyvesen át. Küzd, lassan közeleg, borzong örömében a Káosz ifjús mégis erős, harca derüs szeretet, ünnepi forrongás, sziklák korlátja között dúl, és bacchantikusan hajnali fény közeleg. Végtelenül megnő az idő ott, év, napok, órák szent sora összevegyül rendje merész iramán. Észbe kap ám az idő, a vihar madarát a hegyek közt látja, amint lebegőn reggeli napra rikolt. Csúcsok alatt lent már a falucska is ébred a völgyben és bizalommal kék égi magasba tekint. Sejti a föld a növést, a gomolygó pára alatt most villámként zuhanó, vad patakokra figyel, körben visszhang cseng, napot, éjet hajt a hatalmas műhely szűntelenül s jó adományokat oszt.
|