This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Hesse, Hermann: Aufhorchen

Portre of Hesse, Hermann

Aufhorchen (German)

Ein Klang so zart, ein Hauch so neu

Geht durch den grauen Tag,

Wie Vogelflügelflattern scheu,

Wie Frühlingsduft so zag.

 

Aus Lebens Morgenstunden her

Erinnerungen wehn,

Wie Silberschauer überm Meer

Aufzittern und vergehn.

 

Vom Heut zum Gestern scheint es weit,

zum lang Vergessnen nah

Die Vorwelt liegt und Märchenzeit,

Ein offner Garten, da.

 

Vielleicht ist heut mein Urahn wach,

Der tausend Jahr geruht

Und nun mit meiner Stimme sprach,

Sich wärmt in meinem Blut.

 

Vielleicht ein Bote draußen steht

Und tritt gleich bei mir ein;

Vielleicht, noch eh der Tag vergeht,

Werd ich zu Hause sein.

 

November 1944



Uploaded byBenő Eszter
Source of the quotationhttp://poemsforalifetime

November 1944 (Hungarian)

Dal szól, csöpp szél új hangja száll

A szürke égre fel,

Így rebbent szárnyat a madár,

Tavasz ilyet lehel.

 

Az élet reggele ragyog:

Száz emlék jön felém,

Mint tengeren ezüsthabok,

Mint tűnő, zizge fény.

 

A tegnap bár vak sírba hullt,

Mi volt, előmbe ring.

Álomvilág dereng, a múlt

Kertje megnyílt megint.

 

Ősöm, ki annyi éve holt,

Fölébred ma talán.

Vére az én erembe folyt,

S ő szól, ha szól a szám.

 

Lehet, a hírnök már közel,

S mindjárt szobámba lép.

Lehet, az alkony átölel,

S hazajutok ma még.



Uploaded byBenő Eszter
PublisherDacia Könyvkiadó
Source of the quotationTalált kincs. Német költők antológiája
Bookpage (from–to)117
Publication date

minimap