This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Hofmannsthal, Hugo von: Unendliche Zeit

Portre of Hofmannsthal, Hugo von

Unendliche Zeit (German)

Wirklich, bist du zu schwach, dich der seliger, Zeit zu erinnern?
Über dem dunkelnden Tal zogen die Sterne herauf,
Wir aber standen im Schatten und bebten. Die riesige Ulme
Schüttelte sich wie im Traum, warf einen Schauer herab
Lärmender Tropfen ins Gras: Es war keine Stunde vergangen
Seit jenem Regen! Und mir schien es unendliche Zeit.
Denn dem Erlebenden dehnt sich das Leben: es tuen sich lautlos
Klüfte unendlichen Traums zwischen zwei Blicken ihm auf:
In mich hätt ich gesogen dein zwanzigjähriges Dasein
– War mir, indessen der Baum noch seine Tropfen behielt.

 
(1896)



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://www.gutenberg.org

Végtelen idő (Hungarian)

Gyönge vagy ahhoz tán, hogy a boldog időt felidézhesd?
Völgyünk estje fölött csillagok ezre fakadt.
Ám mi az árnyékban borzongtunk. Míg a nagy éger
álmában remegőn cseppek egész zizegő
fátylát dobta a fűbe; egy óra se múlt, hogy a zápor
megszűnt. Ámde nekem végtelen volt az idő.
Mert aki már sokat átélt, annak az élete hosszabb:
két szeme közt az örök álom örvénye marad.
Húszesztendős léted akartam szívni magamba,
míg sok ezer cseppjét tartani tudta a fa.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationF. Z.

Related videos


minimap