This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Holz, Arno: Éjszakai jelenet (Nachtstück in Hungarian)

Portre of Holz, Arno
Portre of Kálnoky László

Back to the translator

Nachtstück (German)

Längst fiel von den Bäumen

Das letzte Blatt,

In Schlaf und Träumen

Liegt nun die Stadt;

Die Fenster verdunkeln

Sich Haus an Haus

Und drüberhin funkeln

Die Sterne sich aus;

Kalt weht es vom Strom her,

Der Eisgang kracht,

Und drüben vom Dom her

Dröhnt's Mitternacht.

Ich aber schleppe mich zitternd nach Haus –

Der Nordwind bläst die Laternen aus!

 

Was half's, dass ich klagend

Die Gassen durchlief

Und mitleidverzagend

»Hier Rosen!« ausrief?

»Hier Rosen, o Rosen!

Wer kauft einen Strauss?«

Doch die Herren Studiosen

Lachten mich aus!

Und keiner, keiner ....

Dass Gott erbarm!

O unsereiner

Ist gar zu arm!

Mir wanken die Kniee, mein Herzblut gerinnt –

O Gott, mein Kind, mein armes Kind!

 

In stockdunkler Kammer,

Verhungert, verthiert!

Schon packt mich der Jammer:

»Ach Muttchen, mich friert!

Ach bitte, bitte

Ein Stückchen Brot!«

Mir ist es, als litte

Ich gleich den Tod!

Mir ist es, als müsste

Ich schreien: »Fluch!« –

O dass ich dich küsste

Durchs Leichentuch!

Dann wär es vorbei und sie scharrten dich ein

Und ich trüg es allein, o Gott, allein…



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://www.zeno.org/Literatur/M/Holz

Éjszakai jelenet (Hungarian)

Rég nincsen a fákon

levél sehol,

a városon álom

és csend honol;

sorban feketéllnek

az ablakok,

s fölöttük enyésznek

a csillagok;

a víz szele metsző,

a jég recseg,

egy óra ijesztőn

ver éjfelet.

S én fázva igyekszem hazafele —

Lámpásokat olt ki észak szele!

 

Utcán panaszoljam

keserveimet,

s csüggedve, de mondjam:

„Rózsát vegyenek!"?

„A rózsát, vegyék már

a rózsacsokort!"

De csak egyre tréfál

a diákcsoport!

És senki, senki...

Ó, irgalom!

Az olyan, mint mi,

szegény nagyon!

Megroggyan a térdem, a szívem megáll

Ó, ég, ó, gyermekem, terád mi vár!

 

A kamrasötétben

éhezne talán!

Már hallani vélem:

"Jaj, fázom, anyám!

Ne hagyj el engem,

ó, adj kenyeret!"

Úgy érzem, e percben

végsőt lehelek!

„Átok fejetekre!

- kiáltanám.

Jaj, szemfödeledre

tapadna a szám!

Terhem, ha a tested a sírba kerül,

egyedül vinném, ó, ég, egyedül…



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://irc.sunchat.hu/vers/

minimap