This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Huchel, Peter: Letzte Fahrt

Portre of Huchel, Peter

Letzte Fahrt (German)

Mein Vater kam im Weidengrau

Und schritt hinab zum See,

das Haar gebleicht vom kalten Tau,

die Hände rau vom Schnee.

 

Er schritt vorbei am Grabgebüsch,

er nahm den Binsenweg.

Hell hinterm Röhricht sprang der Fisch,

das Netz hing naß am Steg.

 

Sein altes Netz, es hing beschwert,

er stieß die Stange ein.

Der schwarze Kahn, von Nacht geteert,

glitt in den See hinein.

 

Das Wasser seufzte unterm Kiel,

er stakte langsam vor.

Ein bleicher Streif vom Himmel fiel

Weithin durch Schilf und Rohr.

 

Die Reuse glänzte unterm Pfahl,

Der Hecht schlug hart und laut.

Der letzte Fang war schwarz und kahl,

das Netz zerriss im Kraut.

 

Die nasse Stange auf den Knien,

die Hand vom Staken wund,

er sah die toten Träume ziehn

als Fische auf dem Grund.

 

Er sah hinab an Korn und Schnur,

was grau als Wasser schwand,

sein Traum und auch sein Leben fuhr

durch Binsen hin und Sand.

 

Die Algen kamen kühl gerauscht,

er sprach dem Wind ein Wort.

Der tote Hall, dem niemand lauscht,

sagt es noch immerfort.

 

Ich lausch dem Hall am Grabgebüsch,

der Tote sitzt am Steg.

In meiner Kanne springt der Fisch

Ich geh den Binsenweg.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://www.cosmiq.de/qa/show/721861

A végső út (Hungarian)

Szürke füzesben jött apám

és ment a tó fele,

hideg dér ült sápadt haján,

hóérdes tenyere.

 

Sírkertek mentén ballagott

a szittyós úton át.

A nád mögött hal csapkodott,

pallón hálója várt.

 

Nehéz hálója mélybe von,

belöki a rudat.

Éjtől kátrányos csónakon

nád között tör utat.

 

Nyög a víz a csónak alatt

s ő lassan megy tovább.

Égből sápadt csík leszakadt

s fut sáson, nádon át.

 

Varsa fénylik cölöp alatt,

csuka csapkod, cikáz.

A végső út komor maradt,

széttép hálót a sás.

 

Térdén a nedves rúd nehéz,

keze zúzott, heges,

holt álmok raja mélybe vész,

mint hal, mind oly sebes.

 

Szeme siklik a kötelen,

mely eltűnt mint a víz,

álma, élete messze ment,

szittyós zsombékba vitt.

 

Moszat zúgott fel hűvösen,

szava elszállt s a szél

holt hangját zengi bűvösen,

amíg csak ember él.

 

Sírján egyre azt hallgatom,

pallón ő néz felém,

kannámban hal cikáz, oson

s a szittyós út enyém.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://irc.sunchat.hu/vers/

minimap