Das Karussell (German)
Jardin du Luxembourg
Mit einem Dach und seinem Schatten dreht sich eine kleine Weile der Bestand von bunten Pferden, alle aus dem Land, das lange zögert, eh es untergeht. Zwar manche sind an Wagen angespannt, doch alle haben Mut in ihren Mienen; ein böser roter Löwe geht mit ihnen und dann und wann ein weißer Elefant.
Sogar ein Hirsch ist da, ganz wie im Wald, nur dass er einen Sattel trägt und drüber ein kleines blaues Mädchen aufgeschnallt.
Und auf dem Löwen reitet weiß ein Junge und hält sich mit der kleinen heißen Hand dieweil der Löwe Zähne zeigt und Zunge.
Und dann und wann ein weißer Elefant.
Und auf den Pferden kommen sie vorüber, auch Mädchen, helle, diesem Pferdesprunge fast schon entwachsen; mitten in dem Schwunge schauen sie auf, irgendwohin, herüber -
Und dann und wann ein weißer Elefant.
Und das geht hin und eilt sich, dass es endet, und kreist und dreht sich nur und hat kein Ziel. Ein Rot, ein Grün, ein Grau vorbeigesendet, ein kleines kaum begonnenes Profil -. Und manchesmal ein Lächeln, hergewendet, ein seliges, das blendet und verschwendet an dieses atemlose blinde Spiel. . .
(1906) Uploaded by | Benő Eszter |
Source of the quotation | http://rainer-maria-rilke.de |
|
Körhinta (Hungarian)
Jardin du Luxembourg
Ernyőstől-árnyastól, fel- s lefele, megperdül a tarka lóállomány; olyan világból való valahány, mely habozik, hogy elmerüljön-e. Zablát olyik igába fogva ránt, de mindnek roppant harcias a képe; egy rőt, bősz oroszlán körükbe téve, és olykor jön egy fehér elefánt.
Szarvast is láthatsz, szinte igazit, csak nyerget hord, s abba belehelyezve egy picike kék kislány utazik.
Az oroszlán fiúval felszerelve, ki sörényét fogja kantár gyanánt; kilóg iszonyú foga meg a nyelve.
És olykor jön egy fehér elefánt.
És jönnek falovakon lovagolva habfodros lányok, kik már-már kinőnek a falókorból, peremén a körnek, ki-kileselkedve a valaholba –
És olykor jön egy fehér elefánt.
És sietnek s egy perc és véget érnek, és forgás és pörgés és semmi cél. Vörös, rőt, zöld foltja tűnt fel a térnek, egy arcél, mely még nem arc és nem él –. Egy-egy kaccanás olykor idetéved, egy boldogságkápráztató kisértet a vaksi vágtában, de hangja gyér...
|