Kavafis, Konstantinos: A színházban (Στο Θέατρο in Hungarian)

Βαρέθηκα να βλέπω την σκηνή,
και σήκωσα τα μάτια μου στα θεωρεία.
Και μέσα σ' ένα θεωρείο είδα σένα
με την παράξενη εμορφιά σου, και τα διεφθαρμένα νειάτα.
Κι' αμέσως γύρισαν στον νου μου πίσω
όσα με είπανε το απόγευμα για σένα,
κ' η σκέψις και το σώμα μου συγκινηθήκαν.
Κ' ενώ εκύτταζα γοητευμένος
την κουρασμένη σου εμορφιά, τα κουρασμένα νειάτα,
το ντύσιμό σου το εκλεκτικό,
σε φανταζόμουν και σε εικόνιζα,
καθώς με είπανε το απόγευμα για σένα.

Beleuntam, hogy a színpadot nézzem,
és fölpillantottam a páholyokhoz.
Bent, az egyik páholyban megláttalak téged,
különleges szépségedet és romlott ifjúságod.
S rögtön minden eszembe is jutott,
amit nekem délután beszéltek terólad,
s gondolatom és testem megindult.
S amíg csak bámultam megbabonázva
fáradt szépségedet és fáradt ifjúságod,
és választékos öltözeted,
elgondoltalak s elképzeltelek,
ahogy nekem délután beszéltek terólad.