Kavafis, Konstantinos: Múry (Τείχη in Slovak)

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Zamurovali ma kruto, bez ostychu,
so svetom ma nespája už ani škára.

V beznádeji, tme a nekonečnom tichu
trpím, múr mi rozum neľútostne zmára.

Zanechal som vonku toľko práce, vecí.
Nezbadal som, kedy ten múr postavili.

Nečujne ma opustilo všetko, všetci,
celý svet sa stratil v nečakanej chvíli.