Kavafis, Konstantinos: Philhellén (Φιλέλλην in Hungarian)

Την χάραξι φρόντισε τεχνικά να γίνει.
Έκφρασις σοβαρή και μεγαλοπρεπής.
Το διάδημα καλλίτερα μάλλον στενό·
εκείνα τα φαρδιά των Πάρθων δεν με αρέσουν.
Η επιγραφή, ως σύνηθες, ελληνικά·
όχ’ υπερβολική, όχι πομπώδης—
μην τα παρεξηγήσει ο ανθύπατος
που όλο σκαλίζει και μηνά στην Pώμη —
αλλ’ όμως βέβαια τιμητική.
Κάτι πολύ εκλεκτό απ’ το άλλο μέρος·
κανένας δισκοβόλος έφηβος ωραίος.
Προ πάντων σε συστήνω να κυττάξεις
(Σιθάσπη, προς θεού, να μη λησμονηθεί)
μετά το Βασιλεύς και το Σωτήρ,
να χαραχθεί με γράμματα κομψά, Φιλέλλην.
Και τώρα μη με αρχίζεις ευφυολογίες,
τα «Πού οι Έλληνες;» και «Πού τα Ελληνικά
πίσω απ’ τον Ζάγρο εδώ, από τα Φράατα πέρα».
Τόσοι και τόσοι βαρβαρότεροί μας άλλοι
αφού το γράφουν, θα το γράψουμε κ’ εμείς.
Και τέλος μη ξεχνάς που ενίοτε
μας έρχοντ’ από την Συρία σοφισταί,
και στιχοπλόκοι, κι άλλοι ματαιόσπουδοι.
Ώστε ανελλήνιστοι δεν είμεθα, θαρρώ.

A faragás mesteri legyen, úgy ügyelj.
Az arckifejezés fennkölt s komoly.
A diadém jobb, hogyha keskenyebb,
a parthusok-kedvelte vaskosakat ki nem állhatom.
A felírás legyen, szokás szerint, görög,
ne fellengős, ne túl pompázatos -
nehogy félreérthesse a proconsul,
ki mindig bajt keres, és Rómába üzenget -
de, persze, méltóságteljes azért.
A másik felére valami ritka-szépet,
mondjuk, egy szép ifjú Diszkoboloszt.
Mindenekfölött pedig azt ajánlom
(el ne feledd, az istenért, Szitaszpész!),
hogy a Király s a Megváltó után
díszes betűkkel ott álljon: Philhellén.
S nehogy most afféle okoskodásba kezdj,
hogy „Hol vannak a görögök?", meg hogy „Hol itt a
görög nyelv, Zagrosz mögött, Phraatán túl?"
Ha nálunk barbárabbak annyian
leírhatják, miért ne írnánk le mi is?
És ne feledd, hogy azért hébe-korba
jönnek hozzánk Szíriából szofisták,
verselők s más ilyen tudákosok.
Mégiscsak van görög kultúránk, nemdebár.